Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΩΣ ΧΩΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, Η ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Με αφορμή τα γεγονότα της πορείας της 17ης Νοέμβρη, θεωρούμε ότι πρέπει να γίνει μια αποτίμηση, τόσο σχετικά με την πολιτική απόφαση των φοιτητικών συλλόγων για επιστροφή στον χώρο του πολυτεχνείου και προάσπιση του ασύλου, όσο και σχετικά με την απροκάλυπτη αστυνομική καταστολή και την προβοκάτσια με την οποία ήρθαμε αντιμέτωποι το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής.


Η εντολή του εισαγγελέα Φλωρίδη για άρση του πανεπιστημιακού ασύλου εν όψει 17 Νοέμβρη, άνοιξε για μια ακόμα φορά το ζήτημα της περιστολής των δικαιωμάτων και ελευθεριών μας μέσα στο πανεπιστήμιο. Η εν λόγω απόφαση κινείται, τόσο στη λογική που θέλησε να προωθήσει ο νόμος-πλαίσιο και η αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος, όσο και στο γενικότερο πλαίσιο  περιορισμού των κοινωνικών δράσεων και αγώνων στο οποίο επιδίδεται η φιλελεύθερη πολιτική του κράτους σε όλους τους τομείς της κοινωνίας.

Η κατάκτηση του ασύλου ήταν αποτέλεσμα αγώνων που προωθήθηκαν μέσα από συλλογικές δράσεις και υπ ’αυτή την έννοια η διασφάλισή του αποτελεί υπόθεση όλων μας. Στο βαθμό που το πανεπιστημιακό άσυλο νοείται ως χώρος ελευθερίας πολιτικού λόγου και δράσης, οποιαδήποτε επέμβαση της αστυνομίας νομιμοποιεί την κρατική καταστολή απέναντι στη δράση μας και μας βρίσκει ενάντιους. Η δυναμική παρουσία της φοιτητικής κοινότητας εντός του χώρου του πανεπιστημίου (και όχι στην Αριστοτέλους, ή οπουδήποτε αλλού) το βράδυ της 17ης Νοέμβρη, αποτύπωσε τη διάθεση της βάσης του κόσμου για συμμετοχή στην προάσπιση του ασύλου και την εναντίωσή του στην κατάλυση οποιασδήποτε μορφής ελευθερίας  διακίνησης ιδεών, έκφρασης και πολιτικής πρακτικής μέσα στο πανεπιστήμιο. Η υπεράσπιση του ασύλου δεν είναι έργο της αστυνομίας, όπως αρέσει σε υπουργούς και ιθύνοντες να φωνάζουν σε παράθυρα καναλιών, δεν είναι έργο καμίας κάμερας και κανενός σεκιούριτι. Είναι δουλειά της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας και του λαού ευρύτερα. Και αυτό ακριβώς αποτυπώθηκε στην ηχηρή παρέμβαση όλου του κόσμου που αποφάσισε να επιστρέψει στο πολυτεχνείο και να απαιτήσει την αποχώρηση της αστυνομίας από την Εθνικής Αμύνης.


Η αστυνομική προβοκάτσια με την οποία ήρθαμε αντιμέτωποι (ασφαλίτες με μαντίλια να εμφανίζονται πίσω από τα ΜΑΤ με πέτρες και μπουκάλια, φωνάζοντας φασιστικά συνθήματα και επιδιώκοντας να εισβάλλουν στον χώρο του πανεπιστημίου), η απρόκλητη χρήση χημικών, οι πλαστικές σφαίρες που ρίχτηκαν από τα ΜΑΤ, είναι κάποιοι από τους τρόπους που χρησιμοποίησε η αστυνομία για να καλλιεργήσει κλίμα τρόμου και να αποπροσανατολίσει τον κόσμο το βράδυ της Παρασκευής. Οι δεκάδες προληπτικές συλλήψεις που έγιναν στην Αθήνα και οι 6 συλληφθέντες στη Θεσ/νικη (πρόκειται για άτομα που παρακολουθούσαν την εκδήλωση της πρυτανείας για το άσυλο και δεν είχαν την παραμικρή σχέση ούτε καν με την πορεία), ο αποκλεισμός μπλοκ διαδηλωτών από δυνάμεις των ΜΑΤ και ο προπηλακισμός τους στην Αθήνα, καθώς και ο άγριος ξυλοδαρμός του φοιτητή από ασφαλίτες, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ως μεμονωμένα περιστατικά βίας.

Η αστυνομική καταστολή προκύπτει ως αποτέλεσμα κυβερνητικών εντολών που χαράσσουν μια ευρύτερη πολιτική φίμωσης και περιστολής των κοινωνικών μας δικαιωμάτων. Οι ευθύνες δεν πρέπει να αποδίδονται μεμονωμένα στους 9 ασφαλίτες που έστειλαν τον φοιτητή στο νοσοκομείο. Η νομιμοποίηση της χρήσης ωμής βίας από το υπουργείο «δημόσιας τάξης» αποτυπώνει την επιθυμία της κυβέρνησης για καλλιέργεια κλίματος τρόμου σε κάθε μορφή διαμαρτυρίας φοιτητών, εργαζομένων, πολιτικών οργανώσεων. Στο βαθμό που η αστυνομία οπλίζεται από το χέρι της κυβέρνησης για άσκηση ωμής βίας, οι «πραιτωριανοί» είναι εκτελεστικά όργανα της αντιλαϊκής πολιτικής που χαράσσει το κράτος.

Πρόκειται για συνολική πολιτική που προωθεί ολοένα και πιο αντιδραστικά μέτρα σε όλες τις βαθμίδες της κοινωνίας (περιορισμό εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων και σπάσιμο των σπουδών μας, αναλώσιμους-ανασφάλιστους εργαζόμενους, αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, ιδιωτικοποίηση δημόσιων φορέων, κ.ά.) και επιδιώκει να άρει την κοινωνική αντίσταση μέσω της τρομοκρατίας στο δρόμο.

Η συλλογική δράση για ενδυνάμωση των αγώνων μας είναι, τόσο το όπλο που μας θωρακίζει απέναντι σε κάθε είδους τρομοκρατικές ενέργειες, όσο και το όχημα για τις διεκδικήσεις μας.

Η ΟΞΥΝΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ






                                                              

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου