Το 2009 ξημέρωσε για τους Παλαιστίνιους με πόλεμο. Απολογισμός: 22 μέρες χερσαίων και αεροπορικών επιθέσεων και ναυτικός αποκλεισμός από τις στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ είχαν ως αποτελέσμα 1300 Παλαιστίνιους νεκρούς, εκ των οποίων το 70% άμαχοι, 4500 βαριά τραυματισμένους και 300,000 ξεσπιτωμένους. Οι υλικές και ηθικές ζημιές ανυπολόγιστες, για έναν λαό που δοκιμάζεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Τα αίτια του πολέμου είναι πολλά και έχουν ρίζες που πηγαίνουν τόσο παλιά όσο και οι καταβολές της εβραϊκής θρησκείας. Ας τα δούμε όμως ξεκινώντας από το πιο πρόσφατο.
Το Ισραήλ πριν από την ήττα του το 2006 στο Λίβανο από τη Χεζμπολά είχε την φήμη του στρατιωτικά αήττητου κράτους. Προσπαθεί λοιπόν απεγνωσμένα να αποκαταστήσει το «δέος του Ισραήλ» ανάμεσα στους Άραβες της περιοχής. Σύμφωνα με τις ισραηλινές εφημερίδες, το ανώτατο επιτελείο του Ισραήλ σχεδίαζε την επίθεση ήδη πριν από την τελευταία κατάπαυση πυρός και απλώς οι Ισραηλινοί περίμεναν μία πρόκληση από τους Παλαιστίνιους. Ο στόχος της σφοδρότατης επίθεσης ήταν ξεκάθαρος και ήταν να προκληθούν άμεσα μαζικές απώλειες -με το πρόσχημα της εξόντωσης των «τρομοκρατών» της Χαμάς- έτσι ώστε οι Άραβες να μην αμφισβητήσουν ξανά την εξουσία του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή.
Η εξήγηση αυτή έρχεται ως απάντηση στις φωνές που δικαιολογούν την επίθεση στη Γάζα υποστηρίζοντας ότι η Χαμάς (πολιτική και στρατιωτική οργάνωση των Παλαιστινίων) έσπασε πρώτη την εκεχειρία. Η Χαμάς αρνήθηκε να ανανεώσει την εκεχειρία ακριβώς γιατί το Ισραήλ δεν τερμάτισε τον αποκλεισμό της Γάζας, δηλ. το Ισραήλ δεν τήρησε ποτέ ουσιαστικά την εκεχειρία. Αν ο αποκλεισμός δεν τερματιζόταν, αυτό θα σήμαινε αργό θάνατο για τους Παλαιστίνιους, μιας και συνωστίζονταν σε μια πολύ μικρή περιοχή έχοντας ελάχιστα βασικά εφόδια.Ιστορικό
Το Παλαιστινιακό ζήτημα γεννήθηκε το 1948, όταν μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου υπό την υπαγόρευση των σιωνιστικών πολιτικών απόψεων και το αντίκτυπο του Ολοκαυτώματος ξεκίνησε η μαζική μετανάστευση Εβραίων από την Ευρώπη στην υπό Βρετανική κατοχή Παλαιστίνη όπου κατοικούσαν κυρίως αραβικοί πληθυσμοί, οι οποίοι περίμεναν την ανεξαρτησία τους. Τα Ηνωμένα Έθνη ωστόσο αποφάσισαν τη διχοτόμηση των Παλαιστινιακών εδαφών σε δύο ίσα περίπου κομμάτια, έτσι ώστε το ένα να αποτελέσει το ανεξάρτητο (εβραϊκό) κράτος του Ισραήλ και το άλλο των Παλαιστινίων (αραβικό).
Αυτή απόφαση απηχεί έντονα τα αντικρουόμενα συμφέροντα των Υπερδυνάμεων, Σοβιετικής Ένωσης, Δυτικο-ευρωπαϊκών κρατών και αργότερα ΗΠΑ, στη Μέση Ανατολή.
Από κει και έπειτα η περιοχή μετατράπηκε σε ένα πεδίο συνεχών αραβο-ισραηλινών συγκρούσεων οι οποίες έπαιρναν συχνά διαστάσεις πολέμου. Κυριότερο γεγονός αποτελεί ο περίφημος Πόλεμος των Έξι Ημερών το 1967 που εξαπέλυσε το Ισραήλ ενάντια στον αραβικό συνασπισμό των γειτονικών χωρών και απέσπασε νέα εδάφη, που ανήκαν στους Παλαιστίνιους, εξωθώντας τους στη Λωρίδα της Γάζας, στη Δυτική Όχθη και στα υψώματα του Γκολάν.
Τα μεγάλα συμφέροντα στην περιοχή
Βασική συνιστώσα του Μεσανατολικού ζητήματος (το Παλαιστινιακό είναι κομμάτι αυτού) αποτελούν τα συμφέροντα των Υπερδυνάμεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η περιοχή αποτελεί πεδίο παγκόσμιων γεωπολιτικών συγκρούσεων λόγω των σημαντικών πλουτοπαραγωγικών πηγών που διαθέτει και συνάμα του στρατηγικού της ρόλου.
Συγκεκριμένα, η ταύτιση και η χωρίς όρους στήριξη της αμερικανικής πολιτικής στο Ισραήλ -υπό την πίεση και των πολύ ισχυρών εβραϊκών λόμπυ στους κόλπους των αμερικανικών κυβερνήσεων- καταδεικνύει την πάγια και οργανωμένη (οικονομική, πολιτική και στρατιωτική) ανάμειξη των Η.Π.Α. στην περιοχή με σκοπό τον έλεγχό της.
Αυτή η τακτική δεν είναι καινούρια αλλά μέρος μιας διαχρονικής προσπάθειας των εκάστοτε Υπερδυνάμεων για επιβολή και κυριαρχία σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη ώστε να εμπεδωθούν τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα.
Εβραϊσμός
Οι Εβραίοι ήταν λαός νομαδικός, διασκορπισμένοι σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Η θρησκεία τους, με τη διαδασκαλία της περί «εκλεκτού λαού» του Θεού και της συνακόλουθης ανώτερότητάς τους σε σχέση με τους άλλους «κατώτερους» λαούς, αποτέλεσε το συνεκτικό στοιχείο εκείνο που υπαγορεύοντας την κοινωνική ζωή σε απόλυτο βαθμό (βλ. Ταλμούδ) και επιτάσσοντας αυστηρά τη διατήρηση της καθαρότητας της φυλής, τους επέτρεψε να διατηρήσουν μια εθνολογική ταυτότητα. Διαμόρφωσαν ασφυκτικά κλειστές κοινότητες και εμποδίστηκε η αφομοίωσή τους από τους ντόπιους πληθυσμούς αλλά και η ουσιαστική ένταξή τους στις κοινωνίες που ζούσαν.
Η κλειστή και ελιτίστικη οργάνωση ζωής αλλά και η ανάδειξη πολύ πλούσιων οικογενειών και λόμπυ μέσα στους κόλπους της εβραϊκής κοινότητας οδήγησε τους γηγενείς πληθυσμούς να αναπτύξουν πολλές φορές αντισημιτικά αισθήματα.
Ο Σιωνισμός, πολιτικό κίνημα που ξεκίνησε τον 19ο αιώνα χαρακτηρίζεται από εβραϊκό εθνικισμό, ο οποίος εκφράζεται με τον σκοπό της δημιουργίας ενός εβραϊκού κράτους που θα συγκεντρώσει όλους τους Εβραίους της διασποράς. Το πέτυχε τελικά το 1948, με την Διακήρυξη της Ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ στην περιοχή της Παλαιστίνης.
Έκτοτε, η απροθυμία μιας κοινωνίας αποπροσανατολισμένης από τα διδάγματα του Εβραϊσμού και του Σιωνισμού για αρμονική συνύπαρξη με τους ντόπιους αραβικούς πληθυσμούς έχει πνίξει την περιοχή στο αίμα.
Φατάχ και Χαμάς
Το 1987 ήταν η χρονιά της πρώτης Ιντιφάντα, δηλαδή της ένοπλης Παλαιστινιακής αντίστασης, κατά τη διάρκεια της οποίας δημιουργήθηκε η Χαμάς. Η Ιντιφάντα έληξε το 1993, οπότε με μυστικές συνομιλίες, η Φατάχ (το πρώτο κύριο οργανωμένο μέτωπο αντίστασης των Παλαιστινίων ήδη από το 1964 και εκπρόσωπος του αγώνα τους προς τα έξω) κατέληξε στις συμφωνίες του Όσλο με το Ισραήλ, δηλαδή στην αναγνώριση του Ισραηλινού κράτους με αντάλλαγμα την αυτονομία της Γάζας και της Δυτικής Όχθης και την ίδρυση της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής. Οι συμφωνίες αυτές θεωρήθηκαν από πολλούς προδοσία του σκοπού του αγώνα και η Χαμάς αρνήθηκε να τις αναγνωρίσει και να συμμετάσχει στις ακόλουθες εκλογές.
Η επίσιμη Παλαιστινιακή Αρχή συνδέθηκε με αναποτελεσματικότητα που σε συνδυασμό με τη διαφθορά οδήγησε σταδιακά στην πτώση του κύρους της Φατάχ και στην ανάδειξη της Χαμάς.
Στις εκλογές του 2006 η Χαμάς κέρδισε αποτυπώνοντας έτσι τη νομιμοποίησή της. Τότε ξέσπασαν ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Φατάχ και Χαμάς, που τελείωσαν το 2007 με τη Χαμάς να αναλαμβάνει την κυριαρχία της Λωρίδας της Γάζας διώχνοντας τη Φατάχ και τη Φατάχ να κάνει το αντίθετο στη Δυτική Όχθη και να διαλύει με προεδρικό διάταγμα την κυβέρνηση αναλαμβάνοντας μονομερώς τη διακυβέρνηση.
Παράλληλα ξεκίνησε η οικοδόμηση του Τείχους (Τείχος της Ντροπής), ενός οικοδομήματος που χωρίζει τα εδάφη όπου διαμένουν οι Παλαιστίνιοι. Εντάθηκε με αυτόν τον τρόπο σε απόλυτο βαθμό ο αποκλεισμός που επέβαλαν οι Ισραηλινοί στους Παλαιστίνιους φέρνοντάς τους σε δεινή θέση.
Η μόνη εναλλακτική που απέμενε στον απεγνωσμένο Παλαιστινιακό λαό που έβλεπε τις ελπίδες του για ίδρυση δικού του ανεξάρτητου κράτους και έναν ευνοϊκό καθορισμό συνόρων να καταρρέουν, ήταν να συνεχίσει την ένοπλη αντίσταση στους κόλπους της Χαμάς και να βάλει τον τρόμο στη ζωή των Ισραηλινών γειτόνων του με ανταρτοπόλεμο και επιθέσεις αυτοκτονίας. Εξού και η Χαμάς θεωρείται από πολλές χώρες τρομοκρατική οργάνωση. Το ισχυρό κοινωνικό έργο της Χαμάς (σχολεία, νοσοκομεία, ορφανοτροφεία, κ.α.) καθώς και η αφοσίωσή της στον αγώνα για τη δικαίωση των Παλαιστινίων εξηγούν την υποστήριξη που απολαμβάνει από την πλειοψηφία των Παλαιστινίων.
Επί του πολιτικού…
Η Χαμάς δίκαια μπορεί να χαρακτηριστεί ως ακραία ισλαμική οργάνωση, μιας και διαπνέεται από θρησκευτικά και εθνικιστικά χαρακτηριστικά που συχνά μας φέρνουν σε αμηχανία. Για εμάς όμως η Χαμάς αποτελεί τη μοναδική διέξοδο αγώνα των Παλαιστινίων αυτή τη στιγμή για την υλοποίηση των διεκδικήσεών τους για γη και ελευθερία. Τα ακραία χαρακτηριστικά της (ναι, διαφωνούμε με πάρα πολλά από αυτά) πρέπει να ερμηνευτούν μέσα από την ιστορική παράδοση χρόνων του λαού αυτού και από τις υλικές και συνακόλουθα τις ιδεολογικές ανάγκες και ιδιαιτερότητές του.
Κάθε κοινωνία έχει δικαίωμα να αναπτύσσεται αυτόφωτα χτίζοντας η ίδια σταδιακά τα χαρακτηριστικά της. Γι’ αυτό ο Παλαιστινιακός λαός διεκδικεί και πρέπει να έχει δικαίωμα ύπαρξης, δικαίωμα σχηματισμού κράτους, ώστε αυτόνομα να μορφοποιείται δυναμικά στο χρόνο με τα χαρακτηριστικά που αυτός επιλέγει. Η πατρίδα αντιπροσωπεύει το αδιαφιλονίκητο και ιερό δικαίωμα κάθε ανθρώπου, ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών, να ζουν, να σκέφτονται, να θέλουν και να δρούν κατά τον τρόπο τους, που γεννήθηκε σαν αποτέλεσμα της μακροχρόνιας ιστορικής εξέλιξης (Μιχαήλ Μπακούνιν).
Παρ’ όλα αυτά πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο είναι βιώσιμη η λύση των δύο ξεχωριστών κρατών, ενός παλαιστινιακού και ενός εβραϊκού, καθ’ ότι τα εδάφη είναι φτωχά και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές περιορισμένες. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αποδεκτή η δημιουργία δύο κρατών–προτεκτοράτων γιατί τότε θα είναι ξεκάθαρος ο ρόλος του εντολοδόχου συμφερόντων που θα διαδραματίσουν στην περιοχή.
Το Παλαιστινιακό είναι ένα ζήτημα που δεν μπορεί να ιδωθεί ξεκομμένο από τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή. Η δίψα τους για έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Μέσης Ανατολής αντικατοπτρίζεται με την επιμονή τους για επιβολή της κυριαρχίας τους στην περιοχή. Η συμμαχία με το Ισραήλ παίζει καταλυτικό ρόλο στην προσπάθεια αυτή. Γι’ αυτό και κάθε καθεστωτικός φορέας (ΜΜΕ, κυβερνητικά κόμματα κτλ.) της «πολιτισμένης» Δύσης κάνει τα στραβά μάτια στα εγκλήματα πολέμου που διαπράττουν οι Ισραηλινοί σε βάρος ενός ολόκληρου λαού. 
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ
ΕΞΩ ΟΙ Η.Π.Α. ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Μάτι με Μάτι: Ένα ποιήμα για την Παλαιστίνη
Μάτι με Μάτι
Κοίταξε με στα μάτια,
και πες μου τι βλέπεις.
Δεν μπορείς να δεις ούτε ένα πράγμα,
γιατί δεν είναι δυνατόν να ταυτιστείς με εμένα.
Είσαι τυφλωμένος από τις διαφορές μας.
Η ζωή μου δεν έχει κανένα νόημα για σένα.
Εγώ είμαι Παλαιστίνιος που διώκεται.
Εσύ είσαι Αμερικάνος του κόκκινου, του λευκού και του μπλε.
Κάθε μέρα ξυπνάς μέσα στην ηρεμία,
δεν υπάρχουν φόβοι για να περάσουν τα μάτια σου.
Κάθε μέρα ξυπνώ με ευγνωμοσύνη,
ευχαριστώντας τον Θεό που μου επίτρεψε να ξυπνήσω.
Εσύ ανησυχείς για την μόρφωση σου,
και τους λογαριασμούς που πρέπει να πληρώσεις.
Εγώ ανησυχώ για τη ευάλωτη ζωή μου,
κι αν θα επιβιώσω ακόμη μια άλλη μέρα.
Ο μεγαλύτερος σου φόβος είναι αν πάρεις πρόστιμο,
καθώς κάνεις τις κούρσες σου με την Κάντιλακ.
Ο δικός μου φόβος είναι ότι το τανκς που μόλις έφυγε,
θα κάνει στροφή και θα ξαναγυρίσει.
Αμερικάνε, μήπως καταλαβαίνεις,
ότι οι φόροι που πληρώνεις
ταΐζουν τις δυνάμεις που τραυματίζουν
τη κάθε ημέρα της ζωής μου;
Οι μπουλντόζες και τα τανκς,
τα αέρια και τα όπλα,
οι βόμβες που πέφτουν έξω από την πόρτα μου,
όλα οφείλονται σε αμερικάνικα κεφάλαια.
Ωστόσο, μήπως ξέρεις την αλήθεια
για το πού πηγαίνουν τα χρήματά σου;
Αφήνεις τα μέσα ενημέρωσης να παραπλανήσουν το μυαλό σου;
Μήπως αυτή είναι μια αλήθεια που κανείς σας δεν ξέρει;
Με κατηγορείς εμένα γιατί προασπίζω το εαυτό μου
ενάντια στις πράξεις των σιωνιστών.
Τρομοκρατούμαι στην ίδια μου την πατρίδα,
και είμαι εγώ ο τρομοκράτης;
Νομίζεις ότι ξέρεις τα πάντα για την τρομοκρατία,
αλλά εσύ δεν την γνωρίζεις με τον τρόπο που την ξέρω εγώ.
Επίτρεψε μου λοιπόν να καθορίσω την έννοια της,
και να σου μάθω αυτό που νόμιζες ότι ήξερες.
Εγώ γνωρίζω την τρομοκρατία για αρκετό καιρό,
για πενήντα πέντε χρόνια και περισσότερο.
Είναι ο άκαρπος κήπος που βρίσκεται ξεριζωμένος στην αυλή μου,
οι μπουλντόζες μπροστά από την πόρτα μου.
Η τρομοκρατία αναπνέει τον αέρα που αναπνέω.
Είναι τα σημεία ελέγχου καθώς πηγαίνω στο σχολείο,
η απαγόρευση κυκλοφορίας που με φυλακίζει στο δικό μου σπίτι,
και οι ποινές για την παραβίαση αυτής της απαγόρευσης.
Η τρομοκρατία είναι η ληστεία της γης μου,
και τα βασανιστήρια της μητέρας μου,
η φυλάκιση του αθώου πατέρα μου,
η σφαίρα στον μικρό μου αδερφό.
Έτσι Αμερικάνε, μην μου πεις ότι ξέρεις
για πράγματα που εγώ νιώθω και βλέπω.
Τρομοκρατούμαι στη δική μου πατρίδα,
και η ευθύνη ρίχνεται σε μένα.
Αλλά εγώ δεν θα ησυχάσω, δεν πρόκειται ποτέ να ανεχθώ,
την αδικία που ο λαός μου ζει.
Η Παλαιστίνη είναι η δική μας γη και έτσι θα παραμείνει,
μέχρι την ημέρα που η πατρίδα μας είναι ξανά ασφαλής.
Και αν αυτή η ώρα δεν πρόκειται ποτέ να έλθει,
τότε δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δούμε την ημέρα της ειρήνης.
Δεν θα τους αφήσω να με πετάξουν από το δικό μου σπίτι,
και ούτε ο αγώνας μου για δικαιοσύνη θα σταματήσει ποτέ.
Και αν με σκοτώσουν, θα είναι στην Παλαιστίνη.
Αυτή είναι γραμμένη σε κάθε μου ανάσα.
Έτσι, για να σου πω με τα δικά σου πατριωτικά λόγια,
δώσε μου την ελευθερία ή δώσε μου τον θάνατο.
Του Γκιχάντ Αλί
Κοίταξε με στα μάτια,
και πες μου τι βλέπεις.
Δεν μπορείς να δεις ούτε ένα πράγμα,
γιατί δεν είναι δυνατόν να ταυτιστείς με εμένα.
Είσαι τυφλωμένος από τις διαφορές μας.
Η ζωή μου δεν έχει κανένα νόημα για σένα.
Εγώ είμαι Παλαιστίνιος που διώκεται.
Εσύ είσαι Αμερικάνος του κόκκινου, του λευκού και του μπλε.
Κάθε μέρα ξυπνάς μέσα στην ηρεμία,
δεν υπάρχουν φόβοι για να περάσουν τα μάτια σου.
Κάθε μέρα ξυπνώ με ευγνωμοσύνη,
ευχαριστώντας τον Θεό που μου επίτρεψε να ξυπνήσω.
Εσύ ανησυχείς για την μόρφωση σου,
και τους λογαριασμούς που πρέπει να πληρώσεις.
Εγώ ανησυχώ για τη ευάλωτη ζωή μου,
κι αν θα επιβιώσω ακόμη μια άλλη μέρα.
Ο μεγαλύτερος σου φόβος είναι αν πάρεις πρόστιμο,
καθώς κάνεις τις κούρσες σου με την Κάντιλακ.
Ο δικός μου φόβος είναι ότι το τανκς που μόλις έφυγε,
θα κάνει στροφή και θα ξαναγυρίσει.
Αμερικάνε, μήπως καταλαβαίνεις,
ότι οι φόροι που πληρώνεις
ταΐζουν τις δυνάμεις που τραυματίζουν
τη κάθε ημέρα της ζωής μου;
Οι μπουλντόζες και τα τανκς,
τα αέρια και τα όπλα,
οι βόμβες που πέφτουν έξω από την πόρτα μου,
όλα οφείλονται σε αμερικάνικα κεφάλαια.
Ωστόσο, μήπως ξέρεις την αλήθεια
για το πού πηγαίνουν τα χρήματά σου;
Αφήνεις τα μέσα ενημέρωσης να παραπλανήσουν το μυαλό σου;
Μήπως αυτή είναι μια αλήθεια που κανείς σας δεν ξέρει;
Με κατηγορείς εμένα γιατί προασπίζω το εαυτό μου
ενάντια στις πράξεις των σιωνιστών.
Τρομοκρατούμαι στην ίδια μου την πατρίδα,
και είμαι εγώ ο τρομοκράτης;
Νομίζεις ότι ξέρεις τα πάντα για την τρομοκρατία,
αλλά εσύ δεν την γνωρίζεις με τον τρόπο που την ξέρω εγώ.
Επίτρεψε μου λοιπόν να καθορίσω την έννοια της,
και να σου μάθω αυτό που νόμιζες ότι ήξερες.
Εγώ γνωρίζω την τρομοκρατία για αρκετό καιρό,
για πενήντα πέντε χρόνια και περισσότερο.
Είναι ο άκαρπος κήπος που βρίσκεται ξεριζωμένος στην αυλή μου,
οι μπουλντόζες μπροστά από την πόρτα μου.
Η τρομοκρατία αναπνέει τον αέρα που αναπνέω.
Είναι τα σημεία ελέγχου καθώς πηγαίνω στο σχολείο,
η απαγόρευση κυκλοφορίας που με φυλακίζει στο δικό μου σπίτι,
και οι ποινές για την παραβίαση αυτής της απαγόρευσης.
Η τρομοκρατία είναι η ληστεία της γης μου,
και τα βασανιστήρια της μητέρας μου,
η φυλάκιση του αθώου πατέρα μου,
η σφαίρα στον μικρό μου αδερφό.
Έτσι Αμερικάνε, μην μου πεις ότι ξέρεις
για πράγματα που εγώ νιώθω και βλέπω.
Τρομοκρατούμαι στη δική μου πατρίδα,
και η ευθύνη ρίχνεται σε μένα.
Αλλά εγώ δεν θα ησυχάσω, δεν πρόκειται ποτέ να ανεχθώ,
την αδικία που ο λαός μου ζει.
Η Παλαιστίνη είναι η δική μας γη και έτσι θα παραμείνει,
μέχρι την ημέρα που η πατρίδα μας είναι ξανά ασφαλής.
Και αν αυτή η ώρα δεν πρόκειται ποτέ να έλθει,
τότε δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δούμε την ημέρα της ειρήνης.
Δεν θα τους αφήσω να με πετάξουν από το δικό μου σπίτι,
και ούτε ο αγώνας μου για δικαιοσύνη θα σταματήσει ποτέ.
Και αν με σκοτώσουν, θα είναι στην Παλαιστίνη.
Αυτή είναι γραμμένη σε κάθε μου ανάσα.
Έτσι, για να σου πω με τα δικά σου πατριωτικά λόγια,
δώσε μου την ελευθερία ή δώσε μου τον θάνατο.
Του Γκιχάντ Αλί
μετάφραση noctoc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου