Ανακοίνωση - κριτική για τη δημιουργία παράταξης Ε.Α.Α.Κ στους Χημικούς Μηχανικούς (Νοέμβριος 2010)

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ....

Γιατί τόσα χρόνια, να είμαστε σε ένα κοινό αγωνιστικό σχήμα, και να προσπαθούμε «από κοινού» να διαλύσουμε όλες αυτές τις κομματικές παρατάξεις που παραλάσσουν το χαρακτήρα και το περιεχόμενο του φοιτητικού μας συλλόγου;

Γιατί πριν από μερικές εβδομάδες να έρθουμε στη δεινή θέση να αντιμετωπίσουμε την αποχώρηση ανθρώπων που μόχθησαν μαζί μας να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα της σχολής μας ή της κοινωνίας μας;

Γιατί στις τελευταίες μας συνελεύσεις πλειοψηφούν αγωνιστικές και καινοτόμες προτάσεις και κάποιοι ανακάλυψαν συνδικαλιστικό ή αγωνιστικό κενό (έχοντας υπερψηφίσει αυτές τις προτάσεις);

Γιατί να έχουμε να αντιμετωπίσουμε από ορισμένους (ή καλύτερα ορισμένες) τη συντροφική ψύχρα, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα καρπωνόμασταν τη συντροφική ζεστασιά των κοινών οραμάτων και των προσδοκιών;

Γιατί τα κείμενά μας μέχρι χθες αντιστοιχούσαν σε μια αυτόνομη συλλογικότητα και σήμερα να μην κακλύπτουν το περιεχόμενο αυτό, τι άλλαξε;

Ξέραμε πολύ καλά από τις πρώτες μέρες της διαμόρφωσης μας ως πολιτική ομάδα, πως ο αγώνας ενάντια στον κομματικό συνδικαλισμό θα έχει πολλαπλές δυσκολίες και αντιφάσεις. Ξέραμε από την πρώτη στιγμή πως μια πραγματικότητα που διαμορφώθηκε από τους πρώτους συνδικαλιστικούς σχηματισμούς δεν είναι δυνατόν να κερδηθεί αμαχητί. Για αυτό και επίμονα παλέψαμε και παλεύουμε προς αυτή τη κατεύθυνση.

Υπάρχει όμως κάτι που δεν αντέξαμε και δεν αντέχουμε.

Δεν αντέξαμε ποτέ να ποδηγετηθεί η πολιτική μας αυτονομία από μια μικρο-κομματική φράξια. Δεν αντέξαμε ποτέ συντονισμένα ορισμένοι άνθρωποι να μας καλούν να αντιγράψουμε τα πλαίσια κομματικών οργωνώσεων ή για την ακρίβεια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για αυτό και αντέξαμε την αποχώρηση ορισμένων συντόφων μας ή και την προτιμήσαμε.

 Δεν αντέχουμε να βλέπουμε τους ίδιους ανθρώπους να καλούν στην ίδρυση μιας «ανεξάρτητης» συλλογικότητας. Δεν αντέχουμε να καλούν οι άνθρωποι αυτοί σε μια συζήτηση για να καληφθεί ένα κενό, που χρόνια καλύπτουμε. Δεν αντέχουμε το ψέμα. Για αυτό ο δρόμος της ειλικρίνειας επιβάλλει σε εμάς να τοποθετηθούμε άμεσα και οριστικά.

Το νέο μόρφωμα δεν είναι τίποτα περισσοτέρο ή λιγότερο από ένα μαγαζί που τα ΕΑΑΚ θέλουν να ανοίξουν στη σχολή μας. Δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από μια συλλογικότητα η οποία απλά συνεχίζει τη σκλαβιά του συλλόγου μας στα κόμματα. Τι και αν αυτή τη φορά θα ακούμε λέξεις ή πολιτικές θέσεις που θα αντιστοιχούν στο ευρύτερο κίνημα ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Τι κι αν θα τους δούμε σε εκπαιδευτικές πορείες ή διαδηλώσεις.

Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ακόμα μία εκλογική παράταξη που σκοπό έχει να συμβάλλει στα πεσμένα νούμερα των ΕΑΑΚ. Μια παράταξη που σπάει το μέτωπο των από τα κάτω που προσπαθούμε να δομήσουμε, για μια κάλπη.

Ως εδώ. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να συγχωρέσουμε κανένα είτε είναι σύντροφος μας είτε όχι, αν οι δράσεις του πήγαινουν αντιπαραθετικά στις προσδοκίες μας. Θα συνεχίσουμε από κοινού και από τα κάτω...