Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Για την απελευθέρωση και τον σεβασμό των ελεύθερων δημοσίων χώρων του συλλόγου και του Πανεπιστημίου (2009)


Ως δημόσιος χώρος ορίζεται  κάθε χώρος, στον οποίο ο πολίτης μπορεί να κινείται ελεύθερα πραγματοποιώντας μια σειρά δραστηριοτήτων ( εκπαίδευση, ενημέρωση, εργασία, ψυχαγωγία, πολιτικά δικαιώματα, ακόμα και να ερωτεύεται).  Ένας τέτοιος χώρος είναι και ο χώρος του Πανεπιστημίου συνεπώς και του Συλλόγου Φοιτητών Χημικών Μηχανικών, ο οποίος ουσιαστικά ανήκει σε όλους, αλλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να τον ιδιοποιείται.  Σε ένα τέτοιο δημόσιο, άρα και ελεύθερο χώρο όλες οι απόψεις οφείλουν να έχουν χώρο έκφρασης, εκτός αυτών που προάγουν ιδέες όπως: φασισμός, ρατσισμός, ιμπεριαλισμός κ.ά.(βλ. καταστατικό συλλόγου).  Βάσει τα όσα ειπώθηκαν,  ο χώρος του Συλλόγου, είναι ένας χώρος στον οποίο όλοι οι φοιτητές(οι πολίτες δηλ. του Συλλόγου), μπορούν να εκφράζουν τις απόψεις τους και να δρουν ελεύθερα, σεβόμενοι τους υπόλοιπους και λειτουργώντας με γνώμονα το κοινό συμφέρον.
 Ο δημόσιος χώρος μπορεί να αποτελέσει άλλο ένα πυρήνα συγκρότησης συλλογικών διεκδικήσεων, όταν όλοι μας αρχίσουμε να συμμετέχουμε και να επικοινωνούμε και πάλι αυθόρμητα, έξω από κομματικές και φονταμενταλιστικές φόρμες, που πιο πολύ διασπούν παρά ενώνουν. 
Σήμερα λοιπόν, καλούμαστε όλοι εμείς να πάρουμε το χώρο που σπουδάζουμε στα χέρια μας, να τον επαναοικειοποιηθούμε, να προβάλλουμε τις ανάγκες μας μέσα από αυτόν και όχι να ακολουθούμε νεκρές φόρμες του παρελθόντος.  Όταν ο σύλλογος θα γίνει ένα όχημα επικοινωνίας και διαπροσωπικής επαφής, που θα προσβλέπει σε ένα πολίτη- συμμετέχοντα και όχι παρατηρητή, τότε θα μπορέσουμε όλοι να δράσουμε κοινά, αφού ήδη θα έχουμε επικροτήσει τον αυθορμητισμό και όχι την προκαθορισμένη συμπεριφορά.
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ & ΚΑΠΟΙΕΣ ΙΔΕΕΣ
            Σήμερα έχουμε ένα σύλλογο νεκρό, γεμάτο κομματικές οργανώσεις και αδιάφορους φοιτητές.  Οι τοίχοι είναι γεμάτοι απολιτικές και αδιάφορες αφοίσες,  διαφημιστικά διαφόρων επιτηδείων(π.χ.club 18-24)  και το καμαράκι του συλλόγου σε κατάσταση εγκατάλειψης και παρακμής.
            Όλοι ΕΜΕΙΣ , σαν σύλλογος, οφείλουμε για άλλη μια φορά να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας.  Να περιοριστεί ο χώρος αφισοκόλλησης των παρατάξεων, να ανακαινισθεί ο σύλλογος, όχι μόνο υλικά αλλά και ουσιαστικά, κάνοντας το χώρο συζήτησης και συνάντησης των κατ’ εξοχήν πολιτών του, ΕΜΑΣ!
  • Ο δημόσιος χώρος είναι προσβάσιμος σε όλους, είναι ο χώρος στον οποίο οι πολίτες συνευρίσκονται για να πάρουν μια δημόσια απόφαση.
  • Δεν διακηρύσσεται η ύπαρξή του, αλλά την αντιλαμβάνεσαι. Προέρχεται από το μέγεθος της συνολικής βούλησης. Προϋποθέτει την ύπαρξη ατόμων αυτόνομων, ικανών ιδίας γνώμης, χωρίς μανίες εξουσίας, αλλά φορείς ιδεών και επιχειρημάτων. Είναι η πραγμάτωση του κινήματος χειραφέτησης και θέσπισης των ατομικών ελευθεριών σε αντίθεση με ό,τι ήταν ιδιωτικό, συνώνυμο του απαγορευμένου και του παραδοσιακού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου