τρικάκια κατά τις παρεμβάσεις στην λέσχη για μπλοκάρισμα ελέγχου/επίδειξης καρτών σίτισης

Μπροστά μέρος #1

Μπροστά μέρος #2

Μπροστά μέρος #3

Μπροστά μέρος #4

Πίσω μέρος:

(το προς ψήφιση) πρόγραμμα σπουδών

Η εισήγηση της επιτροπής προγράμματος σπουδών για το νέο πρόγραμμα σπουδών που τίθεται προς ψήφιση τη Δευτέρα 18/11:

Η παρουσία μας είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη, τη στιγμή που λαμβάνονται αποφάσεις για μας, χωρίς εμάς. 

Παράσταση στην επόμενη συνέλευση τμήματος τη Δευτέρα 18/11 στις 13:00 για το ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ.

γενική συνέλευση του σ.φ.χ.μ. Πέμπτη 14.11 στίς 14:00, αμφιθέατρο Α' έτους

αφίσα τακτικού σχήματος

Κείμενο για εξελίξεις στη λέσχη σίτισης του Α.Π.Θ., όπως μοιράστηκε στη παρέμβαση/μικροφωνική στη λέσχη στις 30/10

Λαίσχη… #2

Σύντομο ιστορικό: Από τον Ιούνιο φάνηκαν τα πρώτα σημάδια για την ιδιωτικοποίηση της λέσχης με τη μη ανανέωση των συμβάσεων των υπαλλήλων της και το κλείσιμο της λέσχης των φοιτητικών εστιών. Κατόπιν, το Σεπτέμβριο στάλθηκε e-mail από τις πρυτανικές αρχές, το οποίο ενημέρωνε τη φοιτητική κοινότητα σχετικά με τη διασφάλιση της δωρεάν σίτισης των φοιτητών και των φοιτητριών του ιδρύματος, από την αρχή της χρονιάς, στα πρότυπα των υπόλοιπων λεσχών ανά τον ελλαδικό χώρο. Φτάνοντας στα τέλη Οκτωβρίου, η φοιτητική λέσχη του Α.Π.Θ., επιτέλους, ανοίγει επιτέλους τις πόρτες της, με τη λειτουργία της, όμως, να ακολουθεί ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο.

Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι…

Πλέον δικαίωμα δωρεάν σίτισης, έχουν μόνο οι φοιτητές/τριες του Α.Π.Θ. και μάλιστα όσοι/ες πληρούν συγκεκριμένα οικονομικά/κοινωνικά κριτήρια. Από άποψη οικονομικών κριτηρίων, το δικαίωμα δωρεάν σίτισης στη λέσχη θα έχουν φοιτητές/τριες, των οποίων το οικογενειακό εισόδημα δεν ξεπερνά το ποσό των  45,000€/έτος (με το ποσό να αυξάνει κατά 5.000 € για κάθε παραπάνω παιδί της οικογένειας). Επίσης, αποκλείονται όσοι και όσες έχουν ξεπεράσει τα ν+2 έτη σπουδών, βρίσκονται σε 2^η σχολή ή κάνουν 2^ο μεταπτυχιακό, καθώς επίσης και φοιτητές και φοιτήτριες άλλων ιδρυμάτων που σιτίζονταν στη λέσχη του Α.Π.Θ., είτε λόγω ευκολίας στην πρόσβαση, είτε λόγω αδυναμίας καταβολής του αντιτίμου που ισχύει στις δικές τους λέσχες (για παράδειγμα, στη λέσχη του Πα.Μακ. το αντίτιμο ανέρχεται στα 3,50€/μερίδα). Φυσικά, αποκλείονται και άτομα (άστεγοι, άνεργοι, τοξικοεξαρτημένοι, μετανάστες), τα οποία έβρισκαν στη λέσχη ένα δωρεάν γεύμα, με αποτέλεσμα να μένουν χωρίς καμία μέριμνα για τη σίτισή τους, στο όνομα του «εξορθολογισμού» των δαπανών του πανεπιστημίου, χάνοντας με αυτό τον τρόπο το κοινωνικό πρόσωπο, που είχε αποκτήσει μέσα στα χρόνια η λέσχη του Α.Π.Θ.. Για να διασφαλιστούν τα παραπάνω, ο ιδιώτης-εργολάβος, που θα διαχειρίζεται το management της λέσχης, έχει την ευχέρεια να προχωρήσει σε όποιου είδους έλεγχο επιθυμεί, για να πιστοποιήσει πως θα εισέρχονται στο χώρο της λέσχης αποκλειστικά όσοι/ες έχουν το «δικαίωμα» να σιτίζονται δωρεάν. Αυτό το ρόλο προφανώς θα έχουν και οι κάρτες σίτισης που θα κληθούμε, οσονούπω, να εκδώσουμε.

Η θέση μας απέναντι στον έλεγχο και την ταξινόμηση ανθρώπων ως νούμερα, ενταγμένα σε κατηγορίες σύμφωνα με οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια, μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Οι λογικές ταξινόμησης των ανθρώπων σε διαφορετικές κατηγορίες ανάλογα, με την κοινωνική θέση, το χρώμα, ή την προέλευση, όχι μόνο μας εξοργίζουν, μα θα μας βρουν και απέναντί τους όπου και όποτε πάνε να εφαρμοστούν.

Λέμε όχι στον έλεγχο στη λέσχη και είμαστε εδώ για να θυμίσουμε το χαρακτήρα που οφείλει να έχει η φοιτητική λέσχη του Α.Π.Θ.

Κοινωνική σημασία λέσχης: Μέχρι σήμερα η λέσχη εξυπηρετούσε τις ανάγκες συμπολιτών μας, που ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (άνεργοι, άστεγοι, τοξικοεξαρτημένοι, μετανάστες), όντας ένας φορέας στη πόλη που παρείχε μια δωρεάν μερίδα φαγητό σε όποιον/α το είχε ανάγκη, δίχως αντίτιμο. Ο αγώνας για την υπεράσπιση του κοινωνικού της χαρακτήρα είναι και υπεράσπιση των κοινωνικών ομάδων που έχουν εξαθλιωθεί, ως μία ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης προς αυτές, μη μπορώντας να εξασφαλίσουν στον εαυτό τους ένα πιάτο φαγητό πουθενά αλλού σε αυτή την πόλη.

«Οικονομικά-κοινωνικά κριτήρια»: Τα κριτήρια με το οποία θα έχει κανείς δικαίωμα να τρώει δωρεάν ή όχι, θα οδηγήσουν σε μια επίπλαστη διαίρεση των φοιτητών σε οικονομικές κατηγορίες. Στις σημερινές συνθήκες, όπου οι περισσότερες οικογένειες είναι χρεωμένες με δάνεια, επιβαρύνσεις για την φοίτηση των παιδιών τους (ενοίκιο, λογαριασμοί, μετακινήσεις), είναι τουλάχιστον υποκριτικό να γίνεται λόγος για πιο ευαίσθητες οικονομικά ομάδες. Επιβάλλεται η δωρεάν σίτιση όλων ανεξαιρέτως των φοιτητών/τριών, καθώς και όσων το έχουν ανάγκη, με δεδομένες τις βίαιες ανακατατάξεις στη ζωή της πλειοψηφίας του πληθυσμού, με απολύσεις, ανεργία, κατασχέσεις σπιτιών για ευτελή ποσά και τριπλασιασμού του αριθμού των νέο-άστεγων.

Νέες εργολαβίες στο Α.Π.Θ.: Αν κανείς πιστεύει ότι η ποιότητα της λέσχης θα βελτιωθεί με αυτόν τον τρόπο, το παράδειγμα του πανεπιστημιακού γυμναστηρίου (αύξηση του αντιτίμου εγγραφής από 10 σε 15€, χωρίς καν να είναι απαραίτητη η προσκόμιση ιατρικής βεβαίωσης) και της πανεπιστημιακής κατασκήνωσης (αύξηση τιμών λέσχης τα τελευταία δυο χρόνια, πληρωμή κατά την εγγραφή κάθε χρόνο) δείχνει ότι βασικός ίσως και μοναδικός στόχος του κάθε επενδυτή είναι η συνεχής αύξηση του κέρδους του. Επομένως, η ποιότητα περνά σε δεύτερη μοίρα και η επιβεβαίωση έρχεται από τις υπόλοιπες λέσχες που έχει αναλάβει η Αμβροσία Α.Ε  ή άλλες εταιρίες catering στα υπόλοιπα Α.Ε.Ι./Τ.Ε.Ι.. Το πανεπιστήμιο από τη μεριά του, το μόνο που επιδιώκει είναι να απεμπλακεί  από τη διαδικασία της σίτισης αναθέτοντάς  τη σε μια εργολαβία, όπως γίνεται εδώ και χρόνια και με άλλες λειτουργίες του πανεπιστημίου (καθαριότητα, εργασία γραφείου, φύλαξη κ.λπ.).  

Όσο για τους εργαζόμενους, θα βιώνουν ένα καθεστώς ολοένα και εντεινόμενης εκμετάλλευσης (οι νέες εργολαβικές συμβάσεις στο Α.Π.Θ. προβλέπουν μισθούς της τάξης των 480€/μήνα για εργασία που ξεπερνά τις 8 ώρες) και επισφάλειας, λόγω των ολιγόμηνων υπογραφόμενων συμβάσεων (αγωνία για το αν ο κάθε εργαζόμενος ανανεώσει τη σύμβασή του).

Η μετατροπή του πανεπιστημίου σε ένα εργολαβικό παράδεισο, μας βρίσκει κάθετα αντίθετους και επιβάλλεται η αντίδραση μας, για να παραμείνει η λέσχη δημόσια και δωρεάν για ΟΛΟΥΣ και ΟΛΕΣ. 

Ενάντια σε μια διάχυτη νοοτροπία που μας θέλει ιδιοτελείς και  ωφελιμιστές,

η αλληλεγγύη και οι κοινοί αγώνες αποτελούν το μέσο των καταπιεσμένων

για τη διεκδίκηση μιας διαφορετικής δόμησης της κοινωνίας.

Από * Κοινού

Αυτόνομη Πρωτοβουλία Χημικών Μηχανικών

apo-koinou.blogspot.com | apokoinou@hotmail.com

HALLOWEEN PARTY οικονομικής ενίσχυσης του από * κοινού @πολυτεχνείο α.π.θ., πέμπτη 31/10

Πλαίσιο συνέλευσης σ.φ.χ.μ. 15/10

Πλαίσιο Συνέλευσης Σ.Φ.Χ.Μ 15/10/2013

                     Βιώνουμε μια περίοδο κατά την οποία η τριτοβάθμια –και όχι μόνο- εκπαίδευση δέχεται αλλεπάλληλες επιθέσεις. Αυτό φαίνεται άμεσα και στο Α.Π.Θ. με την ιδιωτικοποίηση της λέσχης σίτισης και τη μέχρι τώρα – μέσα Οκτώβρη – αδυναμία της να παρέχει υπηρεσίες, με την εισαγωγή διδάκτρων στις μεταπτυχιακές σπουδές, με τη διαθεσιμότητα 169 διοικητικών υπαλλήλων που θα καταστήσει τη λειτουργία του ιδρύματος ανέφικτη, με την καταβολή και την παράλληλη αύξηση του αντιτίμου για τη χρήση του πανεπιστημιακού γυμναστηρίου, με την απόλυση εργολαβικών υπαλλήλων το περασμένο έτος, καθώς και με τον περιορισμό των δωρεάν συγγραμμάτων στον ένα τόμο.

                     Παράλληλα με τα προβλήματα που επηρεάζουν την πανεπιστημιακή κοινότητα, διαδραματίζονται κοινωνικά προβλήματα τα οποία μας πλήττουν άμεσα. Μερικά από αυτά που θεωρούμε υψίστης σημασίας είναι η κλιμάκωση της δράσης των φασιστών (εντός και εκτός βουλής), και η καταστολή του κράτους ενάντια στους κατοίκους της Χαλκιδικής, με σκοπό την προώθηση της επένδυσης της Ελληνικός Χρυσός για τη δημιουργία μεταλλείων χρυσού στην Χαλκιδική.

Λέσχη σίτισης :

                     Μέχρι πρότινος κάλυπτε την ανάγκη σίτισης φοιτητών/τριών, αλλά και ατόμων που ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες της πόλης, λειτουργία που της προσέδιδε έναν κοινωνικό χαρακτήρα.  Από φέτος, αλλάζει πρόσωπο περνώντας τη διαχείριση της σε ιδιωτική εταιρία catering, με αποτέλεσμα ο αριθμός των δωρεάν μερίδων να είναι περιορισμένος και φυσικά κανείς να μη δικαιούνται δεύτερη. Μάλιστα, στο πλαίσιο των περιορισμένων μερίδων, μένει ανοιχτό και το ενδεχόμενο επιβολής αντιτίμου από των ιδιώτη για όποια «έξτρα» μερίδα.

                     Το καλοκαίρι έγινε διαγωνισμός για την ανάληψη της διαχείρισης της λέσχης, τον οποίο και κέρδισε η Αμβροσία Επισιτιστικές Επιχειρήσεις Α.Ε.. Ο λόγος που η λέσχη δεν είναι ανοιχτή αυτή τη στιγμή είναι ότι έγινε ένσταση για το διαγωνισμό από δεύτερη ενδιαφερόμενη εταιρία και προκηρύχθηκε νέος για τις 24/10, κρατώντας τη φοιτητική –και όχι μόνο- κοινότητα ομήρους των συμφερόντων ιδιωτικών εταιριών. Ταυτόχρονα, αποβάλλονται από την διαδικασία σίτισης όλοι, πλην των φοιτητών του Α.Π.Θ. που πληρούν τα κοινωνικά-οικονομικά κριτήρια, χωρίς φυσικά να δημιουργείται κάποιος φορέας που να καλύπτει το κενό που αφήνει η απόρριψη των υπολοίπων. Με λίγα λόγια, χάνεται το κοινωνικό πρόσωπο της λέσχης. Επίσης, κατά τη μετάβαση στο νέο καθεστώς, βρίσκονται απολυμένοι 60 εργαζόμενοι της λέσχης, για τους οποίους δεν έχει γίνει γνωστό, αν θα ξαναδουλέψουν σ’αυτή ή όχι.  

Πιστεύουμε ότι είναι χρέος μας ως φοιτητές/τριες, αλλά και ως άνθρωποι,

να απαιτούμε το δικαίωμα  σε ένα πιάτο φαΐ!

                    

Διοικητικοί υπάλληλοι:

                     Στα πλαίσια της υποβάθμισης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το υπουργείο παιδείας αποφάσισε να τεθούν 169 άτομα σε διαθεσιμότητα μόνο από το Α.Π.Θ., αριθμός που αναλογεί στο 1/3 του ανθρώπινου δυναμικού του ιδρύματος.  Χωρίς το αναγκαίο προσωπικό, βασικοί τομείς του πανεπιστημίου θα υπολειτουργούν ή/και θα καταργηθούν (π.χ. βιβλιοθήκες, εργαστήρια, γραφεία, κ.α.). Αυτό επαληθεύεται από το περσινό παράδειγμα της απόλυσης των εργολαβικών υπαλλήλων του Α.Π.Θ. που είχε ως αποτέλεσμα για το υπόλοιπο της χρονιάς να μην υπάρχει μέριμνα για την καθαριότητα των χώρων.  Όπως είναι φανερό,  η τακτική αυτή της διαθεσιμότητας δε θα περιοριστεί σε αυτούς τους κλάδους εργασίας, αλλά θα επεκταθεί και σε άλλους, όπως πιθανόν στο διδακτικό προσωπικό.

                             

Επί πτυχίω εξεταστική:

                     Μέσω του νόμου Διαμαντοπούλου μπήκαν οι βάσεις για την κατάργηση της επί πτυχίω εξεταστικής, γεγονός το οποίο σε συνδυασμό με το όριο των ν+2 χρόνων φοίτησης (7 χρόνια για την σχολή μας), δημιουργεί ένα αγχωτικό κλίμα και μια αφόρητη πίεση στο φοιτητή και στη φοιτήτρια, που βιώνουν ολοένα και εντονότερα την εντατικοποίηση των σπουδών τους.

Φασισμός:

                     Το τελευταίο διάστημα, σε καθεστωτικά -και μη- μέσα ενημέρωσης, πρώτο θέμα αποτελεί η χρυσή αυγή. Μία χρυσή αυγή, η οποία εκμεταλλεύτηκε την οικονομικο-κοινωνική κρίση, ώστε να προωθήσει τις μισαλλόδοξες ιδέες και πρακτικές της, ενάντια σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, λειτουργώντας παράλληλα και ως δεκανίκι τόσο της κυβέρνησης, όσο και των αφεντικών. Και ενώ η κυβέρνηση –και όχι μόνο- τόσο καιρό εθελοτυφλούσε μπροστά στη δράση της χρυσής αυγής (που περιλαμβάνει μαχαιρώματα, ξυλοδαρμούς, κ.α.), τώρα την ποινικοποιεί ως εγκληματική οργάνωση, τη στιγμή μάλιστα που προωθεί και αυτή από τη μεριά της ρατσιστικές πρακτικές (δημιουργία κέντρων κράτησης μεταναστών, πογκρόμ ενάντια σε εκδιδόμενες γυναίκες, τρανσέξουαλ, κ.α.). Γνώμη μας είναι πως ο φασισμός δεν περιορίζεται σε ένα κόμμα, αλλά αποτελεί γενικότερο κοινωνικό ζήτημα.  Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με πρόσκαιρα μέσα ευκαιριακού χαρακτήρα (π.χ. χολυγουντιανές συλλήψεις βουλευτών), αλλά με καθημερινό αγώνα εναντίον του.

Μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική:

                     Όπως είναι γνωστό στην περιοχή της Χαλκιδικής το διάστημα αυτό, η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. σε συνεργασία με τον κρατικό μηχανισμό κάνει τα αδύνατα δυνατά για να καταστείλει το κίνημα των κατοίκων και των αλληλέγγυων που αντιδρούν στην εξόρυξη του χρυσού. Η εξόρυξη χρυσού, κρίνοντας από το ιστορικό της εταιρίας, έχει αποδειχθεί ότι θα επιφέρει μη αναστρέψιμες βλάβες τόσο στο περιβάλλον, όσο και στον άνθρωπο (μείωση μέσου όρου ζωής, τερατογενέσεις, μόλυνση των υδάτων, τεράστιες εκτάσεις αποψηλωμένου αρχέγονου δάσους, κ.λπ). Το κράτος, για να διασφαλίσει τα κέρδη της εταιρίας, επιτίθεται με πρωτοφανή ζήλο με οποιοδήποτε μέσο (νόμιμο και μη) σε κάθε φωνή αντίδρασης, σε μια προσπάθεια ποινικοποίησης των λαϊκών αγώνων.  Για μία κυβέρνηση, βέβαια, που καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται, είναι παράδοξο που προωθεί σε τέτοιο βαθμό τη βία των δικών της δυνάμεων καταστολής.

                       

                     Είναι φανερό ότι υπάρχουν αρκετά κοινωνικά ζητήματα και είναι αναγκαίες οι μαζικές δράσεις. Για αυτό τον λόγο προτείνουμε την κατάληψη της σχολής από τη Τετάρτη 16/10 έως Παρασκευή 18/10. Αντιλαμβανόμαστε την κατάληψη, όχι ως αυτοσκοπό, άλλα ως μέσο συντονισμού και πραγματοποίησης δράσεων και θεωρούμε πως σε καμία περίπτωση δε θα έπρεπε να οδηγεί στη νέκρωση της σχολής.

                                         

Παράλληλα με την κατάληψη καλούμε και στις παρακάτω δράσεις:

- Ενημέρωση από την Πρόεδρο του τμήματος για τις αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών και για την επί πτυχίω εξεταστική
- Παρέμβαση στην πρυτανεία για το ζήτημα της φοιτητικής λέσχης

- Εκδήλωση - ενημέρωση για τα μεταλλεία στην Χαλκιδική και τον αγώνα που διεξάγεται
-  Αλληλεγγύη και συμμετοχή στον αγώνα των διοικητικών υπάλληλων

- Συμμετοχή στο συντονιστικό κατάληψης μετά την συνέλευση

Από « Κοινού
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Χημικών Μηχανικών

apo-koinou.blogspot.com 

Κείμενο για εξελίξεις στη λέσχη σίτισης του Α.Π.Θ., όπως μοιράστηκε στη σχολή στις 14/10

Λαίσχη…

Σύντομο ιστορικό: Από τον Ιούνιο, φάνηκαν τα πρώτα σημάδια, για την ιδιωτικοποίηση της λέσχης με τη μη ανανέωση των συμβάσεων των υπαλλήλων της λέσχης και το κλείσιμο της λέσχης των φοιτητικών εστιών. Κατόπιν, το Σεπτέμβριο στάλθηκε ένα e-mail από τις πρυτανικές αρχές, το οποίο ενημέρωνε τους φοιτητές σχετικά με τη  διασφάλιση δωρεάν σίτισης, από την αρχή της χρονιάς, για όλους τους φοιτητές στα πρότυπα των υπόλοιπων λεσχών ανά τον ελλαδικό χώρο. Αρχές Οκτωβρίου και ενώ η λέσχη δεν έχει ξεκινήσει ακόμη τη λειτουργία της, έπειτα από παρέμβαση της Συνέλευσης για το Κόστος Φοίτησης, επιβεβαιώθηκε ότι η εταιρεία catering Αμβροσία Α.Ε. έχει κερδίσει τον διαγωνισμό για την Λέσχη (η οποία λειτουργεί τις λέσχες εστίασης στα Τ.Ε.Ι Χαλκίδας, Καβάλας και στα Α.Ε.Ι Στερεάς Ελλάδας, Αιγαίου, οπού φυσικά καταβάλλεται αντίτιμο, με την ποιότητα να είναι σαφώς κάτω του μετρίου). Τέλος, οι διαρροές από τη διοίκηση της Λέσχης κάνουν λόγο για αντίτιμο της τάξης των 2 € για τους φοιτητές (εκτός από 5.600 που πληρούν συγκεκριμένα οικονομικά κριτήρια σε σύνολο 60.000 ενεργών φοιτητών στο Α.Π.Θ.).

Κοινωνική σημασία λέσχης: Μέχρι σήμερα η λέσχη εξυπηρετούσε τις ανάγκες συμπολιτών μας (άνεργοι, άστεγοι, τοξικοεξαρτημένοι κ.α.) όντας ο μοναδικός φορέας στη πόλη που παρέχει μια δωρεάν μερίδα φαγητό σε όποιον/α το έχει ανάγκη. Η υπεράσπιση του κοινωνικού της χαρακτήρα είναι και υπεράσπιση των κοινωνικών ομάδων που έχουν εξαθλιωθεί μη μπορώντας να εξασφαλίσουν στον εαυτό τους ένα πιάτο φαγητό.

¨Οικονομικά-κοινωνικά κριτήρια¨: Τα κριτήρια με το οποία θα έχει κανείς δικαίωμα να τρώει δωρεάν ή όχι, θα οδηγήσουν σε μια επίπλαστη διαίρεση των φοιτητών σε οικονομικές κατηγορίες. Στις σημερινές συνθήκες, όπου οι περισσότερες οικογένειες είναι χρεωμένες με δάνεια, επιβαρύνσεις για την φοίτηση των παιδιών τους (ενοίκιο, λογαριασμοί, μετακινήσεις), είναι τουλάχιστον υποκριτικό να γίνεται λόγος για πιο ευαίσθητες οικονομικά ομάδες. Επιβάλλεται η δωρεάν σίτιση όλων ανεξαιρέτως των φοιτητών, καθώς και όσων το έχουν ανάγκη, με δεδομένες τις βίαιες ανακατατάξεις στη ζωή της πλειοψηφίας του πληθυσμού, με απολύσεις, ανεργία, κατασχέσεις σπιτιών για ευτελή ποσά και τριπλασιασμού του αριθμού των νέο-άστεγων.

Νέες εργολαβίες στο Α.Π.Θ.: Αν κανείς πιστεύει ότι η ποιότητα της λέσχης θα βελτιωθεί με αυτόν τον τρόπο, το παράδειγμα του πανεπιστημιακού γυμναστηρίου (αύξηση του αντιτίμου εγγραφής από 10 σε 15€, χωρίς καν να είναι απαραίτητη η προσκόμιση ιατρικής βεβαίωσης) και της πανεπιστημιακής κατασκήνωσης (αύξηση τιμών λέσχης τα τελευταία δυο χρόνια, πληρωμή κατά την εγγραφή κάθε χρόνο) δείχνει ότι βασικός ίσως και μοναδικός στόχος του κάθε επενδυτή είναι η συνεχής αύξηση του κέρδους. Επομένως, η ποιότητα περνά σε δεύτερη μοίρα και η επιβεβαίωση έρχεται, από τις υπόλοιπες λέσχες που έχει αναλάβει η Αμβροσία Α.Ε. ή άλλες εταιρίες catering στα υπόλοιπα Α.Ε.Ι / Τ.Ε.Ι. Το πανεπιστήμιο από τη μεριά του, το μόνο που επιδιώκει είναι να απεμπλακεί  από τη διαδικασία της σίτισης αναθέτοντάς  τη σε μια εργολαβία, όπως γίνεται και σε άλλες λειτουργίες του πανεπιστημίου(καθαριότητα, εργασία γραφείου, φύλαξη κ.λ.π.).  

               Όσο για τους εργαζόμενους θα βιώνουν ένα καθεστώς ολοένα και εντεινόμενης εκμετάλλευσης (οι νέες εργολαβικές συμβάσεις στο ΑΠΘ προβλέπουν μισθούς της τάξης των 480€/μήνα για εργασία που ξεπερνά τις 8 ώρες) και επισφάλειας (αγωνία για το αν θα υπογράψει ο κάθε εργαζόμενος σύμβαση για άλλους 8 μήνες εργασίας).

               Η μετατροπή του πανεπιστημίου σε ένα εργολαβικό παράδεισο, μας βρίσκει κάθετα αντίθετους και επιβάλλεται η αντίδραση μας, για να παραμείνει η λέσχη δημόσια και δωρεάν για ΟΛΟΥΣ. Ο αγώνας μας για δωρεάν σίτιση, τέλος, αποτελεί και την ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης σε όσους βρίσκουν στη λέσχη ένα πιάτο φαγητό που δεν μπορούν να το εξασφαλίσουν πουθενά αλλού σε αυτή την πόλη.

Ενάντια σε μια διάχυτη νοοτροπία που μας θέλει ιδιοτελείς και ωφελιμιστές, η αλληλεγγύη αποτελεί το μέσο των καταπιεσμένων για τη διεκδίκηση μιας διαφορετικής δόμησης της κοινωνίας.

Από * Κοινού

Αυτόνομη Πρωτοβουλία Χημικών Μηχανικών

Τρικάκι παρέμβασης κατά τις εγγραφές

Ραδιοφωνική Εκπομπή στην Ερτ3 θεμα: το ΑΠΘ ακόμα βρωμάει..

Μια συζήτηση-ενημέρωση για τη κατάσταση που επικρατεί στο ΑΠΘ, τα συσσωρευμένα σκουπίδια, την αδιαφορία της Διοίκησης και των "εθελοντών" καθαριστών

 παρακάτω το ηχογραφημένο αρχείο από την εκπομπή που πραγματοποιήθηκε στις 24/6 στο ραδιόφωνο της Ερτ3

https://soundcloud.com/apokoinou/3-1

Κείμενο για τα δίδακτρα που αναμένονται στα μεταπτυχιακά προγράμματα του Α.Π.Θ.

«Όταν το κράτος καταρρέει, εμείς οφείλουμε να ψάξουμε να βρούμε εναλλακτικούς πόρους για να υποστηρίξουμε τα μεταπτυχιακά» (Μυλόπουλος, 2013)

ή αλλιώς

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ?

Για άλλη μια φορά, σίγουρα, όχι αυτός που τα έσπασε…

Τις τελευταίες μέρες έχει απασχολήσει την επικαιρότητα η πρόθεση του πρυτανικού συμβουλίου του ΑΠΘ να επιβάλλει υποχρεωτικά δίδακτρα στα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών (ΠΜΣ).  Όπως δηλώθηκε σε μέσα ενημέρωσης τα δίδακτρα θα κυμαίνονται από 100 έως 400€ ανά εξάμηνο, ενώ θα εξαιρούνται οι άποροι και οι αριστούχοι.  Σε μια απέλπιδα προσπάθεια ωραιοποίησης της κατάστασης ο “αξιότιμος” κ. Μυλόπουλος υποστηρίζει ότι δεν τίθεται ζήτημα διδάκτρων, αλλά πρόκειται για «συμμετοχή των φοιτητών στα έξοδα των μεταπτυχιακών προγραμμάτων».  Σημειώνεται ότι η απόφαση της συγκλήτου του ΑΠΘ θα έχει εισηγητικό χαρακτήρα προς το υπουργείο παιδείας, το οποίο και καλείται να πάρει την τελική απόφαση.

Από νομικής πλευράς, στο νόμο Διαμαντοπούλου (νόμος 4009) αναφέρεται ότι η επιβολή διδάκτρων ή μη στα ΠΜΣ είναι στην ευχέρεια της εκάστοτε κοσμητείας της σχολής και του συμβουλίου διοίκησης του ΑΕΙ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη λειτουργούν με δίδακτρα αρκετά μεταπτυχιακά στη χώρα της “δωρεάν παιδείας”, καθώς το ΣτΕ απέρριψε σχετική προσφυγή, κρίνοντας ότι δεν παραβιάζoνται οι διατάξεις του συντάγματος με την επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά προγράμματα.  Σύμφωνα με το ΣτΕ, η μεταπτυχιακή ειδίκευση δεν υπάγεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, και κατ’ επέκταση ούτε σε καθεστώς δωρεάν παιδείας.  Αυτό, σε συνάρτηση με το νόμο Διαμαντοπούλου, που αντί για ενιαία 4ετή ή 5ετή φοίτηση ορίζει τη διάρθρωση των σπουδών σε δύο κύκλους (bachelor και μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης), σημαίνει την επιβολή διδάκτρων από το 3ο ή 4ο έτος σπουδών (2^ος κύκλος).

Η απόφαση αυτή δεν πάρθηκε τυχαία αυτήν την περίοδο.  Είναι φανερή η τάση προς την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, την εντατικοποίηση των σπουδών και την όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ των φοιτητών.  Με την επιβολή διδάκτρων στους μεταπτυχιακούς φοιτητές ανοίγει ο δρόμος για τη σταδιακή θέσπιση διδάκτρων και σε προπτυχιακό επίπεδο, κάτι που έρχεται και ως επακόλουθο της γενικότερης πολιτικής που επιβάλλει περικοπές σε κάθε μέχρι τώρα κοινωνική παροχή και ιδιωτικοποιήσεις σε όλους τους δημόσιους και κρατικούς οργανισμούς.  Μια ακόμα πτυχή αυτής της απόφασης αποτελεί και η περαιτέρω εντατικοποίηση των σπουδών, που θέλει τους φοιτητές ανταγωνιστικούς μεταξύ τους για το ποιος ή ποια θα πάρει καλύτερο βαθμό, ώστε να επιλέξουν αυτόν ή αυτήν στο μεταπτυχιακό ως αριστούχο (δηλαδή χωρίς δίδακτρα), άρα και -όπως θέλουν να πιστεύουν- για μια καλύτερη θέση στην αγορά εργασίας.

Εκτός του ότι σιγά – σιγά βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας να εξαφανίζεται κάθε ίχνος “δωρεάν παιδείας” που έχει απομείνει (βλέπε τεράστιες περικοπές στον προϋπολογισμό ΑΕΙ και ΤΕΙ, περιορισμός συγγραμμάτων και υπουργικές προτάσεις για μη δωρεάν διάθεσή τους, 5ευρω εισόδου στο Ποσείδι, 10ευρω εγγραφής στο πανεπιστημιακό γυμναστήριο που «αυτόματα» καταργεί και την προσκόμιση βεβαίωσης από ιατρό, έκδοση πάσο μέσω Vodafone) ανοίγει ο δρόμος προς τις ιδιωτικές εταιρίες να εκμεταλλεύονται και να χειραγωγούν την επιστημονική κατάρτιση των φοιτητών για δικά τους συμφέροντα.  Συμφέροντα που σε καμία περίπτωση δε συνάδουν με τις ανάγκες της κοινωνίας, αλλά ταυτίζονται με την κερδοφορία των επιχειρήσεων, ντόπιων και πολυεθνικών. 

Και για να το κάνουμε πιο απλό: από τη στιγμή που ένα πανεπιστήμιο υποχρηματοδοτείται, σε σημείο που να μην υπάρχουν ούτε τα στοιχειώδη (το κείμενο αυτό γράφτηκε συνοδεία της ανυπόφορης μπόχας των τουαλετών που έχουν μήνες να καθαριστούν) και ο/η φοιτητής/τρια καλείται να πληρώσει για το μεταπτυχιακό, η χρηματοδότηση των ΠΜΣ από μια ιδιωτική εταιρία φαντάζει μονόδρομος. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. (Όχι, η εταιρία δεν θα έρθει για να σου βρει αμέσως δουλειά με του που θα τελειώσεις. Θα έρθει για να βρει τσάμπα μια οργανωμένη υποδομή, ώστε να κάνει έρευνες για το πώς θα πουλάει καλύτερα τα προϊόντα της. Και εσένα, που θα χαίρεσαι που θα σε πάρει ως πρακτηκάριο ή μεταπτυχιακό, θα σε διώξει όταν θα μεγαλώσει ο επόμενος από σένα. Και αν πιστεύεις πως «ο καλός δε χάνεται», ρίξε πρώτα μια ματιά γύρω σου και μετά μίλα).

Με βάση όλα τα παραπάνω, θεωρούμε πως είναι επιτακτικής σημασίας να προσπαθήσουμε να μην περάσει αυτή η διάταξη για τα μεταπτυχιακά.  Για τη σημερινή μας επιβίωσή ως φοιτητές σε αυτό το πανεπιστήμιο, για τη συνολικότερη επιβίωσή μας ως άνθρωποι σε αυτή την κοινωνία.

 Ραντεβού στην επόμενη σύγκλητο (όποτε αυτή οριστεί), ώστε να παρέμβουμε για να μην ψηφιστεί ποτέ κάτι τέτοιο.

Κείμενο για την κατάσταση που επικρατεί στο Α.Π.Θ λόγω της μη απομιδής των σκουπιδιών

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΟ ΑΠΘ :  the sequel

            Παρά την “επιτυχέστατη” προσπάθεια των πρυτανικών αρχών και των καλοθελητών – εθελοντών φοιτητών να καθαρίσουν το πανεπιστήμιο τον περασμένο Δεκέμβρη, έπειτα από κάλεσμα του ίδιου του πρύτανη, και να απομακρύνουν από αυτό τα επικίνδυνα στοιχεία^[1] που απειλούσαν την εύρυθμη και αποκλειστικά ακαδημαϊκή λειτουργία του, να που σιγά – σιγά τα σκουπίδια ξανακάνουν την εμφάνισή τους στους διαδρόμους του Α.Π.Θ.

Πως καταλήξαμε όμως σε αυτή την κατάσταση;

            Εδώ και χρόνια το πανεπιστήμιο στηρίζει τη λειτουργία του στην ύπαρξη των εργολαβιών, οι οποίες αναλαμβάνουν υπηρεσίες, όπως η καθαριότητα, η τεχνική υπηρεσία, η φύλαξη κλπ. Η αρχή λειτουργίας των εργολαβιών αυτών, είναι ότι το πανεπιστήμιο υπογράφει συμβάσεις μέσω των οποίων αναθέτει στις εταιρίες τις διάφορες εργασίες και αυτές με τη σειρά τους αναλαμβάνουν τη διάθεση των εργαζομένων τους για την τέλεση του έργου. Αυτό σημαίνει ότι οι εργολαβικοί υπάλληλοι δε συνδέονται άμεσα με το πανεπιστήμιο, αλλά μέσω της εργολαβικής εταιρίας, γεγονός που αποτελεί πρόσφορο έδαφος για την εκμετάλλευσή τους, καθώς επιδίωξη του εργολάβου είναι η υπογραφή συμβάσεων τέτοιων, που δεν θα προσφέρουν μόνιμη και σταθερή εργασία, δημιουργώντας μισθολογικά και εργασιακά «ευέλικτους υπαλλήλους» (αυτός που υπάκουα εκτελεί τα θέλω του εργοδότη χωρίς να αντιδρά είναι αυτός που μένει στη δουλειά, ενώ αυτός που διεκδικεί απολύεται), και από την άλλη η τήρηση των όρων των συμβάσεων θυσιάζεται πρώτη στο βωμό ενός υποτιθέμενου «οικονομικού αδιεξόδου» του αφεντικού. Μέσω του καθεστώτος αυτού θίγονται  όχι μόνο οι εργαζόμενοι που υπάγονται σε αυτό, αλλά και το ίδιο το πανεπιστήμιο, το οποίο θα μπορούσε να εξοικονομήσει 5,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως με την κατάργηση του εργολάβου – μεσάζοντα.

            Όταν λοιπόν φέτος οι εργολαβικοί υπάλληλοι βρέθηκαν για μία ακόμη φορά σε καθεστώς επισφάλειας, με τον κίνδυνο της μη απόδοσης των δεδουλευμένων τους (τα οποία λόγω γραφειοκρατικών κολλημάτων μεταξύ πρυτανείας και αρμόδιων αρχών δεν τους έχουν καταβληθεί μέχρι σήμερα - μέσα Ιουνίου - παραμένοντας ουσιαστικά απλήρωτοι εδώ και 7 μήνες!), προχώρησαν σε απεργία διαρκείας, το αποτέλεσμα της οποίας ήταν η συσσώρευση βουνών σκουπιδιών στο Α.Π.Θ. Η απεργία αυτή βρήκε απέναντί της όχι μόνο, όπως ήταν αναμενόμενο, τις πρυτανικές αρχές, αλλά και την πλειονότητα των φοιτητών, οι οποίοι προσηλωμένοι όπως ήταν στις σπουδές τους δεν ενδιαφέρθηκαν να κατανοήσουν τον πραγματικό λόγο της απεργίας (άρα και της συσσώρευσης των σκουπιδιών), αλλά την αντιμετώπισαν ως ένα εμπόδιο για την εκπαιδευτική διαδικασία. Η γενναία συνεισφορά των “καλών Σαμαρειτών” - φοιτητών που έσπευσαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα των αρχών για εθελοντικό καθαρισμό του πανεπιστημίου, μαζί με την αδιαφορία των υπολοίπων, συνετέλεσε αποφασιστικά στον τερματισμό του αγώνα των εργολαβικών και κατ' επέκταση στην απόλυση τους.

            Και να 'μαστε λοιπόν 7 μήνες μετά σ' ένα πανεπιστήμιο, όπου ούτε απεργία γίνεται, ούτε “ταραχοποιά στοιχεία” υπάρχουν για να το βρομίζουν ηθελημένα. Τα σκουπίδια παρ' όλα αυτά έχουν αρχίσει να συσσωρεύονται και πάλι σε σημεία εκτός κάδων, ενώ η κατάσταση στις τουαλέτες είναι τουλάχιστον επικίνδυνη για την υγεία. Το “ευχάριστο” στην υπόθεση είναι ότι τώρα δεν υπάρχουν εργολαβικοί για να κατηγορηθούν για την κατάσταση. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένας εργαζόμενος για να κατηγορηθεί, μιας και δεν υπάρχει καμία σταθερή δομή που να έχει αναλάβει την καθαριότητα του πανεπιστημίου από την ημέρα που έπαυσε η απεργία. Προσωρινά βέβαια και σε αραιά διαστήματα, η καθαριότητα επιτελούνταν από 3 άτομα, τα οποία ήταν υπεύθυνα για 14 πανεπιστημιακά κτίρια (!!!), και αυτό για να πάρουν τα “χοντρά” και να καθησυχαστεί η πλειοψηφία των φοιτητών ότι το πανεπιστήμιο λειτουργεί κανονικά.

Συμπέρασμα;

“Το Α.Π.Θ. ενωμένο μπορεί να πετύχει πολλά” [Ιωάννης Μυλόπουλος, 29/11/2012].

Ακόμα και να διαλύσει απεργίες και εργατικούς αγώνες...

[1] Σύμφωνα με την κρίση τους τα επικίνδυνα στοιχεία δεν ήταν, όπως θα σκεφτόταν κανείς, τα σκουπίδια, αλλά οι εργολαβικοί υπάλληλοι που απεργούσαν, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους και μόνιμη και σταθερή εργασία.

Κύκλος αυτο-μόρφωσης με θέμα το φασισμό + Προβολή ταινίας

Κείμενο για τις αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών

Ο Δάσκαλος Είναι Βιοπαλαιστής

Και δε μιλάμε για τον καθηγητή που βγάζει μία περιουσία από τα ιδιαίτερα.

           

       

         Μιλάμε για όλους εκείνους (88,000 τον αριθμό), στους οποίους έφτασε το χαρτί της επίταξης, που τους φέρνει αντιμέτωπους με τις απειλές της κυβέρνησης για φυλάκιση, σε περίπτωση που δεν παραστούν στα εξεταστικά κέντρα των πανελληνίων εξετάσεων. Μιλάμε για εκείνους που θα αναγκαστούν να εργάζονται δύο ώρες επιπλέον κάθε εβδομάδα, για να καλύψουν τα κενά του κράτους που δε θέλει να προσλάβει νέους καθηγητές για να καλύψει τα οργανικά κενά, αλλά να επιβάλει ένα εργασιακό μεσαίωνα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με καθηγητές δούλους σε ένα ατελείωτο ωράριο δουλειάς. Μιλάμε τέλος, για εκείνους που θα αναγκαστούν να καλύπτουν ατελείωτα χιλιόμετρα κάθε μέρα ή ακόμη και να μετακομίσουν, για να μη γίνουν νέες προσλήψεις από το κράτος σε περιοχές που υπάρχει ανάγκη, επομένως οι καθηγητές για να μη χάσουν τη δουλειά τους, θα υποβληθούν σε μια βίαιη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους.

            Η τροπολογία που κατατέθηκε την 29^η Απριλίου, ορίζει τις παραπάνω αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς των καθηγητών. Η επιλογή της ημερομηνίας για την κατάθεση της τροπολογίας (παρά τις υποσχέσεις τις κυβέρνησης, πως κάτι τέτοιο δε θα γινόταν) μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Είκοσι μέρες σχεδόν πριν την έναρξη των πανελληνίων εξετάσεων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και με δεδομένες τις αντιδράσεις των καθηγητών, που όπως είναι λογικό θα προβαίναν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, το θέμα μετατέθηκε (και διαστρεβλώθηκε σκοπίμως από τα ΜΜΕ) και η προσοχή της κοινής γνώμης στράφηκε στην παρεμπόδιση διεξαγωγής των εξετάσεων. Έτσι, οι καθηγητές βρέθηκαν υπόλογοι απέναντι σε όλη την κοινωνία και όχι το κράτος, παρότι αυτό είναι που χρησιμοποίησε ως πολιορκητικό κριό απέναντι στην απεργία, την αγωνία των μαθητών και των οικογενειών τους για να διασπάσει την απεργία.

            Η ενέργεια του να χρησιμοποιείς ως μοχλό πίεσης τους μαθητές και την προσπάθεια τους απέναντι στο γενετήσιο δικαίωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας (το οποίο διαφυλάσσεται με την απεργία, η οποία υπερασπίζεται τις ως τώρα κατακτήσεις ή ότι έχει απομείνει αν προτιμάτε) μόνο ως αδίστακτη μπορεί να χαρακτηριστεί. Και ο κοινωνικός κανιβαλισμός καλά κρατεί, με την πλειοψηφία να μη βλέπει το δόλωμα και να πιάνεται στη φάκα: δε φταίει το κράτος που επιτίθεται στους καθηγητές, αλλά οι ίδιοι οι καθηγητές που επιλέγουν να αγωνιστούν. Αξίζει να σημειωθεί πως δεν προσπαθούμε να κάνουμε την αγιογραφία κανενός και αναγνωρίζουμε πως το συγκεκριμένο κοινωνικό κομμάτι επέλεξε τη σύγκρουση μόνο όταν θίχτηκαν τα συμφέροντα του, αλλά δεν παύει να διεκδικεί, σε αντίθεση με μεγάλο μέρος της κοινωνίας που επιλέγει τη συγκαταβατικότητα.

Η ενέργεια της επίταξης και μάλιστα προληπτικά (!), μόνο ως φασιστική μπορεί να χαρακτηριστεί.  Αξίζει να σημειωθεί πως από το 1975  και έπειτα έχουν γίνει 7 πολιτικές επιστρατεύσεις, με τις 3 από αυτές να γίνονται στο τρέχον έτος! Είναι εμφανές πως το διακύβευμα, δεν είναι η καταστολή αυτής της απεργίας, αλλά της απεργίας ως διεκδικητικό μέσο των εργαζόμενων. Είτε αυτό χρησιμοποιείται αμυντικά, είτε επιθετικά (sic). Προλειένεται έτσι το έδαφος για την ποινικοποίηση των απεργών, πρώτα σε κοινωνικό επίπεδο (όπως στην παρούσα συγκυρία, με την πλειοψηφία της κοινωνίας να τάσσεται ενάντια στην προοπτική μιας απεργίας) και έπειτα σε πολιτικό επίπεδο, κάτι που θα βόλευε πολύ το έργο της οποιασδήποτε κυβέρνησης (εννοούμε τη μετατροπή της απεργίας σε ποινικό αδίκημα).

Με το πρόσχημα πως η απεργία θα κλονίσει την ψυχική υγεία των μαθητών η επίταξη είναι μονόδρομος διατείνεται η κυβέρνηση. Χμμμ… Από τη στιγμή που η τροπολογία που ψηφίστηκε ήταν εύλογο πως θα οδηγούσε σε μια τέτοια κατάσταση, μήπως το κράτος χρησιμοποιεί τη διατάραξη της κοινωνικής συνοχής ως όπλο; Μήπως βάζουν ως ασπίδα στην πολιτική τους, την ψυχική ηρεμία των μαθητών, που βέβαια δε τη λαμβάνουν υπόψη όταν δε δίνουν λεφτά για θέρμανση στα σχολεία ή απολύουν τους γονείς τους, οδηγώντας τους στην απόγνωση… Κάτι τέτοιο δεν είναι απλά αδίστακτο, αλλά και ξεδιάντροπο, πράγμα που οφείλει ο καθένας να κατανοήσει.

Από την άλλη η συνδικαλιστική ηγεσία των καθηγητών (ΟΛΜΕ) και οι παρατάξεις που έχουν τη δυνατότητα να αποφασίσουν και να καθοδηγήσουν, δυστυχώς, τον όποιο αγώνα (οι οποίες πρόσκεινται σε Ν.Δ., ΠΑ.ΣΟ.Κ., ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) έκαναν τη βρώμικη δουλειά, αφού σε διάστημα δύο ημερών ανακάλεσε την απεργία που η ίδια είχε προτείνει, τραβώντας στην ουσία το χαλί κάτω από τα πόδια των εκπαιδευτικών που είχαν αποφασίσει να απεργήσουν. Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως η απόφαση για απεργία λήφθηκε έπειτα από μαζικότατες συνελεύσεις, από πολύ ισχυρή πλειοψηφία. Έτσι, για άλλη μια φορά η ηγεσία των συνδικαλιστών-εργατοπατέρες, έγινε το μακρύ χέρι του κράτους και βοήθησε στην καταστολή της απεργίας, αλλά και στη συκοφάντηση της στα μάτια σχεδόν του συνόλου της κοινωνίας.

Απέναντι σε όλα αυτά και ενώ οι πανελλήνιες διεξάγονται απρόσκοπτα, επιλέγουμε να μην ξεχάσουμε το θέμα, αλλά να το ξαναφέρουμε στην επιφάνεια. Οι καθηγητές εξακολουθούν να είναι ένα πληττόμενο κομμάτι της κοινωνίας και οφείλουμε να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους επιλέξουν να αγωνιστούν, αφού αύριο μπορεί να είναι η σειρά μας ή η σειρά των γονιών μας να συκοφαντηθούν ως τεμπέληδες, βολεψάκηδες, καλοπληρωμένοι κ.ο.κ.. Απέναντι στη φρίκη και τη βιαιότητα της επιστράτευσης, αισθανόμαστε το χρέος να δηλώσουμε πως απέναντι στον παραλογισμό της εξουσίας, το μόνο λογικό που μπορεί κανείς να πράξει είναι να αντισταθεί, ακόμη και όταν όλα φαινομενικά είναι εναντίον του.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΗ ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ

Συνέλευση Συλλόγου Φοιτητών Χημικών Μηχανικών

 Όλοι και όλες στη γενική συνέλευση του συλλόγου τη Δευτέρα 20/5 στις 12:00 (Αμφιθέατρο Α’ έτους) με θέμα:

Η ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ

Οι εργασίες και οι πρόοδοι γίνονται ολοένα και περισσότερες, οι προθεσμίες πιο πιεστικές, τα προαπαιτούμενα πληθαίνουν και η ζωή μας γίνεται δέσμια του προγράμματος σπουδών.

Αν δεν ενδιαφερθούμε να δράσουμε εμείς, δεν πρόκειται να το κάνει κανείς για μας.