Με τους μετανάστες είμαστε μαζί (και το εννοούμε)

                O ελλαδικός χώρος ανέκαθεν αποτελούσε τη γέφυρα – πέρασμα, την οποία χρησιμοποιούσαν οι λαοί για να εισέλθουν τόσο στην Ασία και την Αφρική, όσο και στην Ευρώπη. Πιο συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται μεγάλες μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές προς τις ευρωπαϊκές χώρες της ανατολικής Μεσογείου, που οφείλονται σε οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες. Η φτώχεια και η εξαθλίωση στην οποία είναι καταδικασμένοι οι άνθρωποι των χωρών αυτών να ζουν, οι πόλεμοι τους οποίους γνωρίζουν για την οικονομική εκμετάλλευση των περιοχών τους από συμφέροντα του δυτικού κόσμου, κοινωνικοί ή/και πολιτικοί λόγοι εξαιτίας ολοκληρωτικών πολιτικών καθεστώτων είναι κάποιες από τις βασικές αιτίες που σπρώχνουν βιαιώς τους ανθρώπους αυτούς προς την αναζήτηση μιας αξιοπρεπούς ζωής.

                Στο πλαίσιο διαχείρισης των μεταναστευτικών – προσφυγικών ροών προς τον ευρωπαϊκό χώρο, η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) μέσω της νομοθεσίας και των συνθηκών που εφαρμόζει, όχι μόνο δε στοχεύει στην ικανοποίηση των αναγκών των καταπιεσμένων, αλλά έχει ως στόχο την εξόντωση και την πλήρη οικονομική (και όχι μόνο) εκμετάλλευσή τους.

                Αρχικά, ένα από τα εμπόδια που έχουν ήδη στηθεί για την αποτροπή μεταναστών – προσφύγων από το να εισέλθουν στον ευρωπαϊκό νότο είναι ο φράχτης στον Έβρο, γεγονός που ωθεί όλο και περισσότερους στο να επιλέγουν τις θαλάσσες οδούς εισόδου στην Ευρώπη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον πνιγμό χιλιάδων μεταναστών[1] στα νερά της Μεσογείου κάθε χρόνο, πράγμα που εντείνεται και εξαιτίας της ρατσιστικής – εκδικητικής δράσης των αρμόδιων φορέων[2].

                Για όσους καταφέρνουν να επιζήσουν και να εισέλθουν στην Ελλάδα, το μέλλον κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρο είναι. Τα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών –για τα οποία μάλιστα το ελληνικό κράτος χρηματοδοτείται από την Ε.Ε. και έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο οικονομικής εκμετάλλευσης και κερδοφορίας λόγω της κατάστασης διαφόρων εμπλεκόμενων εργολαβιών (π.χ. τομείς σίτισης, φύλαξης, παρακολούθησης), κάθε άλλο παρά ως τέτοια λειτουργούν. Στην καλύτερη, ως στρατόπεδα συγκέντρωσης ψυχών μπορούν να χαρακτηρισθούν, που επιβάλλουν απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και εγκλεισμού, χωρίς ίχνους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ελλιπούς σίτισης, ενώ δεν είναι λίγες και οι περιπτωσεις αυτοκτονιών εξαιτίας των συνθηκών κράτησης, καθώς και δολοφονιών –που βέβαια βαφτίζονται ατυχήματα, κατά τη διάρκεια εξεγέρσεων ενάντια σε αυτές.

                Όσοι επιλέγουν ή αναγκάζονται να παραμείνουν στη χώρα, ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες –αρκετά μακρυά από έννοιες αξιοπρεπούς διαβίωσης και απαραίτητες παροχές (υγεία, σίτιση, στέγαση, παιδεία), ενώ βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα καθεστώς επισφάλειας και οικονομικής εκμετάλλευσης, ρατσιστικών συμπεριφορών και πογκρόμ από αστυνομία, φασιστικές ομάδες, καθώς επίσης και από γνήσιους ελληναράδες που στο πρόσωπο των μεταναστών βλέπουν τον εξωτερικό εχθρό, ο οποίους ευθύνεται για την αύξηση της εγκληματικότητας, την ανεργία και γενικότερα είναι ο υπεύθυνος των δικών του δεινών. Να σημειωθεί εδώ πως ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που γίνονται δεκτές οι αιτήσεις ασύλου και χορηγούνται τα απαραίτητα χαρτιά παραμονής.

                Για τους περισσότερους όμως, η Ελλάδα δεν είναι ο προορισμός, αλλά το πέρασμα προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παρ’όλα αυτά, ούτε στην περίπτωση αυτή δίνεται κάποια λύση, καθώς εξαιτίας των ευρωπαϊκών συνθηκών (Δουβλίνο 2[3]), όσοι μετανάστες επιχειρούν να περάσουν σε άλλες χώρες και συλλαμβάνονται, επαναπροωθούνται στη χώρα εισόδου, αφού υποστούν άγριους ξυλοδαρμούς και εξευτελιστικούς ελέγχους.

                Είναι προφανές, λοιπόν, πως και στην περίπτωση παραμονής στην Ελλάδα και στην περίπτωση φυγής από αυτή, η αναζήτηση των μεταναστών – προσφύγων για μία αξιοπρεπή ζωή δεν αντιμετωπίζεται ως μια ζωτικής σημασίας ανθρώπινη ανάγκη τόσο από την Ε.Ε. όσο και από τα κράτη – μέλη της, αλλά σε ένα πρώτο επίπεδο λογίζεται ως μία αλλοδαπή παραφωνία στην κανονικότητά της. Σε δεύτερο επίπεδο όμως, η ύπαρξη των μεταναστών σε ευρωπαϊκές χώρες εξυπηρετεί την πορεία των κρατών σε τροχίες ευημερίας και ανάπτυξης[4], καθώς η εργατική τους δύναμη είναι κάτι το οποίο –εξαιτίας της ανέχειας στην οποία καταδικάζονται να ζουν– πωλείται και αγοράζεται πολύ φθηνότερα και σαφώς πιο εντατικοποιημένη, ώστε με όρους αγοράς «να συμφέρει». Έτσι, πέρα από την ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού[5] και τη στροφή της κοινωνίας προς πιο συντηρητικές αντιλήψεις, παρουσιάζεται ως αναγκαία – για χάρη ανταγωνιστικότητας – και η υποτίμηση του ντόπιου πληθυσμού, γεγονός που εντείνει τη συνολικότερη υποβάθμιση των ζωών μας, φυσικά, προς όφελος των αφεντικών τα οποία μεταξύ άλλων καρπώνονται περισσότερη εργασία με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος.

                Για μας είναι ξεκάθαρο πως το μόρφωμα της Ε.Ε και των κρατών που την απαρτίζουν, όσα ανθρώπινα και φιλελεύθερα προσωπεία και να φορέσει, παραμένει η ίδια κρεατομηχανή εκμετάλλεσης ντόπιων και μεταναστών. Καταρρέουσες οικονομικά χώρες και υποτιμημένα υποκείμενα αποτελούν την πρώτη ύλη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του ατζέντας για την επέλαση του διεθνούς κεφαλαίου σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής. Απέναντι στις φυλετικές διακρίσεις και τους επίπλαστους διαχωρισμούς που επιβάλλονται ως αναγκαίες και ικανές συνθήκες συνύπαρξης των λαών, τασσόμαστε αλληλέγγυοι με όλα τα μέσα με τους μετανάστες και τα καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας που αγωνίζονται για αξιοπρεπή ζωή απαλλαγμένη από κάθε είδος εκμετάλλευσης, γιατί στα πρόσωπά τους αναγνωρίζουμε στιγμές της δικής μας υποτιμημένης καθημερινότητας, επιθυμίες για την ολοκληρωτική διάλυση του συστήματος ως έχει.

ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ,

ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗ ΣΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙ

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ – ΑΣΥΛΟΥ

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ – ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΠΟΡΕΙΑ 9/5 «Να γκρεμίσουμε το φράχτη του Έβρου» στον Έβρο

(προσυγκέντρωση την ίδια μέρα στις 08:00 στο άγαλμα Βενιζέλου, τηλ. κρατήσεων 6949591336

και για συνεννόηση με άτομα από τη σχολή, τηλ. 6983038081)

από κοινού

αυτόνομη πρωτοβουλία χημικών μηχανικών

apo-koinou.blogspot.com|apokoinou@hotmail.com

---

[1] Μόνο μέσα στον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, τουλάχιστον 1.200 μετανάστες και πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους στη Μεσόγειο κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς τους να φτάσουν σε Ελλάδα και Ιταλία με πλοιάρια από Αφρική και Ασία.

[2] Χαρακτηριστικές είναι οι μαρτυρίες μεταναστών που βρίσκονταν σε πλοιάριο που ανετράπη στο Φαρμακονήσι τον Ιανουάριο του 2014, στις οποίες αναφέρεται πως κατά τη διάρκεια της διάσωσης από το λιμενικό σώμα της Ελλάδας, οι λιμενικοί τους πετούσαν πίσω στη θάλασσα (σχετικό link: http://tvxs.gr/news/ellada/sygklonistikes-martyries-apo-tin-tragodia-sto-farmakonisi).

[3] Κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη συνθήκη Δουβλίνο 2 στα παρακάτω σχετικά links: α) http://issuu.com/kathreftis/docs/efimerida_kathreftis σελ. 8, β) http://europa.eu/legislation_summaries/justice_freedom_security/free_movement_of_persons_asylum_immigration/l33153_el.htm

[4] Δε θεωρούμε σε καμία περίπτωση πως έννοιες όπως ευημερία και ανάπτυξη, όπως παρουσιάζονται στα δελτία των οκτώ, έχουν κάποια σχέση με την ευημερία και ανάπτυξη των κοινωνιών και των ατόμων που την απαρτίζουν.

[5] Με άλλα λόγια της διαδικασίας εκείνης που, σε συνθήκες κρίσης, στρέφει την μία κοινωνική ομάδα απέναντι στην άλλη, αποσπώντας την προσοχή τους από τους πραγματικούς υπαίτιους της διαμορφώμενης κατάστασης και των εφαρμοζόμενων πολιτικών.

Κείμενο - απάντηση στο e-mail του Διοικητικού Συμβουλίου της λέσχης

Bία είναι να μην έχεις ένα πιάτο φαΐ…

                                                                                          ...και όχι να σπας δύο τάμπλετ που το στερούν

Την Τρίτη 10 Μαρτίου, κατά τη μεσημεριανή διανομή, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μοίρασμα κειμένου – σαμποτάζ στις δομές ελέγχου στην είσοδο της Πανεπιστημιακής Φοιτητικής Λέσχης (ΠΦΛ). Η απάντηση της διοίκησης της ΠΦΛ ήταν άμεση. Την Τρίτη 11 Μαρτίου, στάλθηκε στους ιδρυματικούς λογαριασμούς της πανεπιστημιακής κοινότητας, e-mail που καταδίκαζε το γεγονός, υποστηρίζοντας σθεναρά την αναγκαιότητα ύπαρξης του ελέγχου, ενώ παράλληλα πήγαινε ένα βήμα παραπέρα την άποψή της για εμάς, καθώς από «μειοψηφίες φοιτητών» αναχθήκαμε σε «ολιγομελής ομάδα άγνωστων νεαρών ατόμων».

            Παρότι επανειλημμένα έχουμε βρεθεί στο στόχαστρο των διοικητικών αρχών/εργολάβων εξαιτίας των παρεμβάσεων που πραγματοποιούμε εδώ και 1,5 χρόνο για το θέμα της λέσχης (μοίρασμα κειμένων, παραστάσεις διαμαρτυρίας στο Δ.Σ. της ΠΦΛ, παρεμπόδιση του ελέγχου, κ.α.), εξακολουθούν να μας θεωρούν «αγνώστους». Ταυτόχρονα προβάλλουν την εικόνα μας ως τους εξωπανεπιστημιακούς τραμπούκους που δε σέβονται τίποτα και κάνουν ό,τι γουστάρουν.

            Λοιπόν, ούτε άγνωστοι είμαστε, ούτε ουρανοκατέβατοι, ούτε έχουμε φετίχ να ξυπνάμε στις 11 για να σπάμε τα τάμπλετ στις 12. Απλούστατα είμαστε άτομα που θεωρούμε το αυτονόητο. Ότι το δικαίωμα σε ένα πιάτο φαΐ δεν είναι δυνατόν να καθορίζεται από το αν είσαι φοιτητής/τρια ή όχι, από το αν έχεις πάσο/κάρτα σίτισης ή όχι. Ειδικά στην περίοδο στην οποία ζούμε, με βίαιες ανακατατάξεις να έχουν πραγματοποιηθεί στις ζωές των περισσοτέρων, όταν ένα πιάτο φαΐ είναι ζωτικής σημασίας για ορισμένους συνανθρώπους μας, δεν μπορούμε να μιλάμε με όρους αποκλεισμού από αυτήν την πάγια και διαρκή ανάγκη, η οποία δεν καλύπτεται πουθενά αλλού σε αυτόν το βαθμό (συσσίτια δήμου, εκκλησίας, κ.α.). Τελεία και παύλα.

            Από τα παραπάνω, λοιπόν, πηγάζουν και οι όποιες δράσεις μας απέναντι στον έλεγχο που διενεργείται στη λέσχη, καθώς θεωρούμε ότι αυτός αποσκοπεί ξεκάθαρα στον αποκλεισμό κόσμου από αυτήν. Γιατί σήμερα μπορεί να είναι ο Μάκης που είναι άστεγος, η Γιώτα που είναι άνεργη, ο Γκέντι που είναι μετανάστης, αλλά ας μην ξεχνάμε και τα κριτήρια που έχουν μπει για την έκδοση κάρτας σίτισης, που ναι μεν τόσο οι διοικητικές αρχές της λέσχης όσο και ο εργολάβος «ξεχνούν» για την ώρα να αναφέρουν στα e-mail τους, αλλά αυτά  δεν παύουν να υπάρχουν και – όπως έχει συμβεί και σε άλλες πανεπιστημιακές λέσχες – θα τα βρούμε εν καιρώ μπροστά μας.

            Και ας σταματήσουν επιτέλους να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, λέγοντας πως ο έλεγχος κατά την είσοδο υπάρχει για να ελέγχει το κέρδος του εργολάβου, διασφαλίζοντας έτσι το δημόσιο χρήμα, τη στιγμή που οι ίδιες διοικητικές αρχές πανεπιστημίου και λέσχης μπάζουν μία ακόμα εργολαβία στο πανεπιστήμιο. Είναι κάτι παραπάνω από φανερός ο παραλογισμός μεταξύ των όσων διατείνονται και των όσων πράττουν, δεδομένου ότι εξορισμού η ανάθεση ενός έργου σε επιχειρηματία σημαίνει ότι ένα (διόλου ευκαταφρόνητο) μέρος του προϋπολογισμού που προορίζεται για τη συγκεκριμένη υπηρεσία, γίνεται κέρδος στις τσέπες του. Και μάντεψε ποιος βγαίνει χαμένος από αυτό το νταραβέρι…

            Τέλος, επειδή πέσαν και οι απειλές ότι σε περίπτωση «βίαιης διακοπής» του ελέγχου, η λέσχη θα κλείσει, απαντάμε και εμείς από τη μεριά μας ότι κάθε πράξη έχει και τη συνέπειά της.

ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ – ΔΕ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΣΤΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ

από κοινού

αυτόνομη πρωτοβουλία χημικών μηχανικών

apo-koinou.blogspot.com|apokoinou@hotmail.com

(ακολουθεί το e-mail του Δ.Σ. της ΠΦ Λέσχης)

" Προς

Τις φοιτήτριες και τους φοιτητές του ΑΠΘ

Κοινοποίηση
Προσωπικό όλων των κατηγοριών του ΑΠΘ

Αγαπητές φοιτήτριες  και αγαπητοί φοιτητές,

H Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη (ΠΦΛ) έχει εξασφαλίσει τη δωρεάν σίτιση για όλους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες του ΑΠΘ. Πρόκειται για ένα δικαίωμα των φοιτητών και των φοιτητριών του πανεπιστημίου μας  το οποίο καλούμαστε να διασφαλίσουμε όλοι μαζί ως  μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας του ΑΠΘ.

 Η υπεράσπιση όμ� �ς της δωρεάν σίτισης δεν μπορεί να εξασφαλιστεί χωρίς τον έλεγχο του κέρδους του εργολάβου, έλεγχος ο οποίος προκύπτει  μόνο με την καταμέτρηση των εισερχόμενων ατόμων που είναι φοιτητές και φοιτήτριες του ΑΠΘ. Είναι προφανές ότι χωρίς αυτή την καταμέτρηση κατασπαταλάται  το δημόσιο χρήμα, τίθεται  σε μεγάλο κίνδυνο η ομαλή λειτουργία της ΠΦΛ και αυξάνεται το κέρδος του εργολάβου.

Με δεδομένη την παραπά νω θέση θέλουμε να καταγγείλουμε ότι  την Τρίτη 10 Μαρτίου, στη διάρκεια της παροχής του μεσημβρινού συσσιτίου της Πανεπιστημιακής Φοιτητικής Λέσχης (ΠΦΛ), ολιγομελής ομάδα άγνωστων νεαρών ατόμων διέκοψε τον διενεργούμενο έλεγχο και κατέστρεψε τις ηλεκτρονικές συσκευές ελέγχου (tablets). Ανάλογα περιστατικά βίαιης διακοπής των διενεργούμενων ελέγχων έχουν σημειωθεί δύο ακόμη φορές στο πρόσφατο παρελθόν.

Το δικαίωμα  δωρεάν σίτισης των φοιτητών και των φοιτητριών είναι ζωτικής σημασίας για την ποιότητα ζωής και την υποστήριξη των σπουδών τους.Με βάση την αρχή αυτή σας γνωρίζουμε ότι οι έλεγχοι με σκοπό την καταμέτρηση των εισερχομένων δικαιούχων θα συνεχιστούν και σε περίπτωση βίαιης διακοπής τους δεν υπάρχει άλλη επιλογή από αυτήν της άμεσης διακοπής της σίτισης.

Καλούμε όλους τους φοιτητές μας να κατανοήσουν την αναγκαιότητα των διενεργούμενων καταμετρήσεων  και να συνδράμουν τις προσπάθειές για την ομαλή λειτουργία της ΠΦΛ.

Υπερασπιζόμαστε την πανεπιστημιακή φοιτητική λέσχη και το δικαίωμα στη δωρεάν και ποιοτική σίτιση των φοιτητών.

Με την καταμέτρηση  ελέγχουμε το κέρδος του εργολάβου και προστατεύουμε τα χρήματα του ελληνικού λαού.

Το ΔΣ της Πανεπιστημιακής Φοιτητικής Λέσχης "

Παρέμβαση στη Π.Φ.Λέσχη (11/03)

Δε θα σου ξανά-αναλύσουμε γιατί η λέσχη θα έπρεπε να είναι κοινωνική, γιατί θα έπρεπε να έχουν όλοι και όλες πρόσβαση σε αυτήν, γιατί δε θα έπρεπε να αποκλείεται κανένας ανεξάρτητα από το αν είναι φοιτητής, ή από το αν πληροί συγκεκριμένα κριτήρια. Δε θα σου ξαναπούμε γιατί δε θα έπρεπε ένας εργολάβος να εκμεταλλεύεται τις βασικές βιοτικές μας ανάγκες προκειμένου να κερδοφορεί, ούτε ότι οποιοσδήποτε και αν διαχειρίζεται τη λέσχη δε θα έπρεπε να αποκλείει κόσμο από αυτήν. Δε θα εξηγήσουμε γιατί το να σε υποβάλλουν σε έλεγχο σκανάροντάς σε σαν προϊόν με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαΐ είναι απαράδεκτο. Όλα αυτά τα θεωρούμε αυτονόητα. Το δικαίωμα σε ένα πιάτο φαΐ είναι  α υ τ  ο ν ό η τ ο.

Την άποψή μας αυτή, όμως, δε φαίνεται να συμμερίζονται οι διαχειριστές της λέσχης, οι οποίοι τα τελευταία δύο χρόνια όλο και εντείνουν τις προσπάθειες να αποκλείσουν κόσμο από αυτήν με τη συνεχή όξυνση του ελέγχου. Εθιμοτυπικά, μπορεί κάθε χρόνο στις πρώτες βδομάδες λειτουργείας της να προέτρεπαν την έκδοση κάρτας σίτισης και την επίδειξή της κατά την είσοδο, κάτι όμως που ποτέ δεν εφαρμοζόταν στην πράξη. Εδώ και κάποιο καιρό όμως, που στα πανεπιστήμια άρχισε να επικρατεί και να επιβάλλεται η νοοτροπία ότι όποιος δεν έχει τη φοιτητική ιδιότητα δε χωράει σε αυτό και ενώ η λέσχη περνάει στα χέρια εργολάβου, οι πρακτικές ελέγχου άρχισαν να κλιμακώνονται. Ξεκίνησαν με το «ήπιο» κοζάρισμα του τύπου «μου μοιάζεις με φοιτητή, άντε πέρνα» ή «εσύ σκατόφατσα τράβα να σε ταΐσει η εκκλησία» και συνεχίστηκαν με την υποχρεωτική επίδειξη πάσο στους σεκιουριτάδες της εισόδου. Αποκορύφωμα των πρακτικών ελέγχου αποτελεί το πρόσφατα υποχρεωτικό σκανάρισμα του πάσο με χρήση tablet ή barcode reader.

Ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζεται ο έλεγχος, εφόσον αποσκοπεί στον αποκλεισμό κόσμου που έχει ανάγκη ένα πιάτο φαΐ, εμείς θα στεκόμαστε με κάθε μέσο απέναντί του. Όσο αυτός εντείνεται, τόσο εμείς θα κλιμακώνουμε τις (αντι)δράσεις μας. Είτε συμβαίνει στη φοιτητική λέσχη, είτε στα λεωφορεία, είτε στα νοσοκομεία, εμείς θα στεκόμαστε ενάντια στις δομές που αποσκοπούν στον περιορισμό των ελευθεριών μας και θα σπάμε τον κάθε έλεγχο. Every action has an opposite and equal reaction, είχε πει κάποιος, κάπου, κάποτε.

 |δε δείχνουμε πάσο/κάρτα σίτισης |

 |ελεύθερη και κοινωνική λέσχη για όλες και όλους|

από κοινού

αυτόνομη πρωτοβουλία χημικών μηχανικών

apo-koinou.blogspot.com | apokoinou@hotmail.com