Εκδήλωση ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές

Τι είναι

             που είναι

                            και γιατί είναι 

                                                  ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ;

Σίγουρα δεν είναι ούτε οργάνωση, ούτε γκρούπα, αλλά ούτε και μια παρέα από καταληψάκηδες. Το ότι δεν είναι οργάνωση δε σημαίνει ότι δεν παράγει πολιτικό λόγο. Το ότι δεν είναι παρέα δε σημαίνει ότι δεν κάνουμε παρέα. Όταν έχουμε μοιραστεί τόσες κινηματικές, και μη, εμπειρίες αυτό καθιστά το θέμα της παρέας απόλυτα λογικό. Άλλωστε νομίζω πως όταν άνθρωποι που τα όνειρα και οι επιδιώξεις τους συμπίπτουν είναι λογικό να καταλήγουν να κάνουν παρέα. Αυτό όμως που δεν είναι το από κοινού είναι μια αντί-lifestyle παρέα έτοιμη να αντικαταστήσει το lifestyle της ΔΑΠ και να καταλήξει μια απολιτίκ παρέα.

Και το από κοινού τελικά τι είναι;

Σίγουρα είναι μια ομάδα ανθρώπων που συνδικαλίζονται ή συμμετέχουν στα κοινά μιας σχολής όντας ως οντότητα ανεξάρτητοι από πολιτικές οργανώσεις. Και η πολιτική μας ταυτότητα; Αυτή παραμένει κάπως μετέωρη. Αλλά αυτό ίσως είναι και το ζητούμενο. Δηλαδή ποιο; η αντίσταση στον κοινωνικό μας χώρο (αλλά και σε κάθε κοινωνικό χώρο) πρέπει να είναι μετωπική και σε δυναμική κατάσταση. Ομάδες που σε τέτοιους χώρους περιχαρακώνονται πίσω από ιδεολογήματα μόνο πολιτική καθαρότητα μπορούν να κερδίσουν και τίποτα άλλο. Όμως πολιτική ταυτότητα δε σημαίνει πως δεν έχουμε πολιτική στόχευση ή και κατεύθυνση. Αυτό προκύπτει μέσα από το πρίσμα των κεκτημένων μας ως σχήμα από όπου βγαίνουν πολλά συμπεράσματα. Ποια είναι αυτά τα κεκτημένα;

Η εναντίωση μας στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση ως βασικό στόχο του κεφαλαίου και το πρόταγμα συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις ως νικηφόρα προοπτική. Η αντι-ιεραρχική μας δομή, οι αντιρατσιστικές-αντιφασιστικές αντιλήψεις μας. Η ανάδειξη της αλληλεγγύης ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες ως δομικό συστατικό των κοινωνικών αγώνων. Το σχήμα ως μοναδικό όργανο λήψης αποφάσεων και τις Γενικές Συνελεύσεις ως το όργανο από το οποίο θα πηγάζουν όλες οι εξουσίες για το Σύλλογο μας. Έχουμε ακόμα ως κεκτημένο την αποβολή μιας νοοτροπίας μεμψιμοιρίας που λέει ότι πρώτα θα πέσει το σύστημα και μετά θα γίνουμε δημιουργικοί. Με αυτό τον τρόπο πετύχαμε την πλήρη αλλαγή στο Σύλλογο ως χώρο, τη δημιουργία βιβλιοθήκης, πραγματοποιήσαμε πολιτιστικές και πολιτικές εκδηλώσεις. Τέλος αρνηθήκαμε το ρόλο του διαμεσολαβητή και αναδείξαμε το σύνθημα «Παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας». Όλα αυτά συνδυασμένα με μια κινηματική εμπειρία που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια σίγουρα προσδιορίζουν πολύ καλά τι είναι το από κοινού.

Που είναι;

Είναι σε όλες τις εξελίξεις γύρω μας αλλά και μέσα στη σχολή. Είναι στις Γενικές συνελεύσεις, στα τμήματα, στις συγκλήτους, στο δρόμο, αλλά και στο ταμπλό και στο τραπεζάκι. Είναι μέσα σε καταλήψεις, αγώνες φοιτητών και όχι μόνο, αλλά είναι και κάθε μέρα εκεί στη σχολή, στο μικρόκοσμο που αν αυτός δεν κάνει βήματα μπροστά, ούτε και εμείς μπορούμε να κάνουμε.

Που είμαστε λοιπόν;

Είμαστε κάθε μέρα στη σχολή ασχολούμενοι με τα μικρά ή τα μεγάλα καθημερινά προβλήματα, είμαστε μπροστά, αντιστεκόμενοι στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αλλά είμαστε και δίπλα σε κάθε αντιστεκόμενο, αλληλέγγυοι σε κάθε κίνημα που στοχεύει στην χειραφέτηση των λαών. Ξεκινώντας από μέσα, προσπαθώντας να το βγάλουμε προς τα έξω. Μαθαίνοντας και παίρνοντας από έξω να προσπαθήσουμε να το φέρουμε μέσα. Μια λεπτή γραμμή ισορροπίας. Αν δε τη διαβούμε και μείνουμε σε ένα από τα 2 άκρα τότε, είτε θα μείνουμε στο μικρόκοσμο μας, είτε θα είμαστε απλώς ονειροπόλοι.

Γιατί είναι από κοινού;

Γιατί; Γιατί είμαστε συλλογικότητα. Γιατί αυτή είναι η κουλτούρα μας. Αντιστεκόμενοι στην εξατομίκευση, στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία προβάλλουμε τη συμμετοχή και τη λήψη αποφάσεων οριζόντια. Δε χρειαζόμαστε σοφούς και καθοδηγητές, ούτε κοιτάμε μόνο την πάρτη μας. Άλλωστε ζούμε σε ένα σύνολο, αλληλεπιδρούμε, επηρεαζόμαστε και προχωράμε μπροστά. Σαν άνθρωποι. Σαν κοινωνία. Γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι περάσαμε πολλά. Πρωτοστατήσαμε σε αγώνες, δώσαμε το είναι μας, μαλώσαμε, χτυπηθήκαμε και είμαστε πάλι εδώ. Όντως, αν δεν ήμασταν αυτό μπορεί να ήμασταν κάτι άλλο. Αν δεν ήμασταν εμείς μπορεί να ήταν κάποιοι άλλοι. Όμως τα χαρακτηριστικά που αποκτήσαμε μας κάνουν κάτι ξεχωριστό. Γιατί η συλλογικότητα απαρτίζεται από ατομικότητες. Όταν η συλλογικότητα πάει μπροστά προχωράνε και οι ατομικότητες. Όταν οι ατομικότητες πάνε μπροστά πάει και η συλλογικότητα. Είμαστε αυτόνομοι αλλά όχι μόνοι. Άλλωστε κάνοντας μια ανασκόπηση του κινήματος οι άνθρωποι που βρεθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλο ήταν χιλιάδες. Είμαστε λοιπόν μια πρωτοβουλία ανθρώπων, ίσος ο ένας με τον άλλο, που θέλουν αυτή την ισονομία να την διασπείρουν στη σχολή τους, στο πανεπιστήμιο και αργότερα στους χώρους δουλειάς  τους ή οπουδήποτε αλλού δραστηριοποιηθούν. Είμαστε Χημικοί Μηχανικοί αλλά και πολίτες αυτού του κόσμου. Γιατί από κοινού αντιμετωπίζαμε, αντιμετωπίζουμε και θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα που προκύπτουν.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΙΣΟΤΗΤΑ-ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ

Κάλεσμα για Γενική Συνέλευση Συλλόγου στις 21-3-2013

Όλοι και όλες στην εξ αναβολής Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Πέμπτη 21/3 στις 13:00 στο Αμφιθέατρο του 1ου έτους, με θέματα:

•  Σχέδιο Αθηνά
•  Εντατικοποίηση της σχολής μας (προαπαιτούμενα – σειρές ασκήσεων)
•  Εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής, περιβαλλοντικές επιπτώσεις
•  Κλειδώματα στην Πολυτεχνική σχολή το σαββατοκύριακο

                                        σιωπή σημαίνει συνενοχή

Αντιμάθημα swing, Σάββατο 2/3, στις 18:00 @ πολυτεχνείο

Συζήτηση Δευτέρα 18/2

Τριήμερο εκδηλώσεων στο πολυτεχνειο από φοιτητές/-τριες του συλλόγου Χημικών Μηχανικών (8-9-10 Φλεβάρη)

ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ…

Την προηγούμενη εβδομάδα, πάρθηκε ως απόφαση από την κοσμητεία της Πολυτεχνικής σχολής, το κλείδωμα της κεντρικής εισόδου, από Παρασκευή 10.00 μ.μ., μέχρι τις 6.00 π.μ. της Δευτέρας. Εδώ και αρκετό καιρό, από την αρχή του χειμερινού εξαμήνου του 2012, κλείνουν καθημερινά στις 9.00 μ.μ. και οι πόρτες στους ορόφους πολλών τμημάτων της σχολής.

            Ο λόγος είναι προφανής: το πολυτεχνείο είναι επιθυμητό να χρησιμοποιείται μόνο για μαθήματα και η αφορμή είναι ο υποτιθέμενος κίνδυνος υλικών καταστροφών και η “ασφάλεια” των φοιτητών.

            Στη συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στις 1/2 για την αναίρεση της απόφασης αυτής, όπου παρευρέθηκαν φοιτητές από πολλά τμήματα και από ομάδες που διοργανώνουν διάφορες δράσεις στο χώρο του πανεπιστημίου, αποφασίστηκε ένα τριήμερο δράσεων στις 8,9,10 Φεβρουαρίου, που θα διατηρήσει το πολυτεχνείο ανοιχτό όλο το σαββατοκύριακο. Στο πλαίσιο αυτό εμείς ως φοιτητές του συλλόγου Χημικών Μηχανικών, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα  party, ένα αντι-μάθημα και μία εκδήλωση – συζήτηση για την απεργία των εργολαβικών εργαζομένων του Α.Π.Θ.

            Ως φοιτητές που χρησιμοποιούμε καθημερινά για πολλές ώρες το χώρο του πανεπιστημίου, είτε για διάβασμα, είτε για άλλες δράσεις (προβολή ταινιών, πολιτικές συνελεύσεις, αντι-μαθήματα, κτλ.), πρέπει να έχουμε λόγο για την πρόσβαση μας στο πανεπιστήμιο. Θέλουμε και διεκδικούμε ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό και κοινωνικό για όλους και χώρο στον οποίο γίνονται πολιτικές ελεύθερες συζητήσεις και θέλουμε να εμποδίσουμε τη μετατροπή του σε ένα μαγαζί γνώσεων που εξυπηρετεί καπιταλιστικά συμφέροντα. Εκτός αυτού, λόγω των δύσκολων συνθηκών επιβίωσης στις μέρες μας, τη φτωχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών στρωμάτων και την ανεργία, το ανοιχτό πανεπιστήμιο θα είναι σε θέση να καλύψει ανάγκες στέγασης και θέρμανσης, χωρίς αντίτιμο, για όποιον/α το χρειάζεται (ήδη συμβαίνει αυτό άλλωστε για ένα συμφοιτητή μας). Το πανεπιστήμιο είναι ο χώρος δράσης μας και πρέπει να διεκδικήσουμε την ελεύθερη πρόσβαση  σε αυτό, οποιαδήποτε ώρα και μέρα.

            Απέναντι και ενάντια σε όλα τα παραπάνω που επιχειρούνται με την αναδιάρθρωση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, μέσω του νόμου Διαμαντοπούλου (Manger στα συμβούλια διοίκησης, ιδιωτικοποιήσεις, παρέμβαση εταιριών στην έρευνα και όχι μόνο, περικοπές στη φοιτητική μέριμνα), υπερασπιζόμαστε κάθε χώρο μέσα στο πανεπιστήμιο που λειτουργεί ως κοιτίδα αυτό-οργάνωσης και φορέα πολιτικοποίησης, ένα χώρο όπως το καμαράκι μας.

            Στο καμαράκι ερχόμαστε καθημερινά, καθώς είναι ένας χώρος κοινωνικοποίησης και ψυχαγωγίας, χώρος στον οποίο μπορεί κανείς να έχει πρόσβαση σε υπολογιστή με σύνδεση στο internet και εκτυπωτή, καθώς και σε δανειστική βιβλιοθήκη, όπου φιλοξενούνται βιβλία εκτός του γνωστικού αντικειμένου της σχολής μας. Μπορεί να διαβάσει, να συνεργαστεί και να αλληλοβοηθηθεί με συμφοιτητές του, για μαθήματα και εργασίες που συνεχώς εντατικοποιούνται. Είναι χώρος που στεγάζει τη λειτουργία πολιτικών και πολιτιστικών συλλογικοτήτων (Από Κοινού, Κ.Ο.ΧΗ.Μ.Π.Α.), που οργανώνεται, χρηματοδοτείται και συντηρείται αποκλειστικά από τους φοιτητές που δραστηριοποιούνται σε αυτόν. Επειδή δεν υπόκειται σε έλεγχο οποιουδήποτε θεσμικού φορέα, παρά μόνο στο δικό μας έλεγχο, καλλιεργείται μια πολιτική συνείδηση αυτό-οργάνωσης και αυτοδιαχείρισης, που παροτρύνει τους φοιτητές να οικειοποιηθούν το χώρο και να αποφασίζουν ενεργά για τρέχοντα ζητήματα (πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά) όχι μόνο του χώρου αυτού, αλλά του πανεπιστημίου και της κοινωνίας ευρύτερα.

            Καλούμε όλους όσους ενδιαφέρονται για ένα ανοιχτό-κοινωνικό πανεπιστήμιο, να πλαισιώσουν τις δράσεις  μας, οι οποίες είναι οι εξής:

·       Παρασκευή 8/2, 11.00 μ.μ.: Party στον όροφο των χημικών μηχανικών, για οικονομική ενίσχυση του καμαρακιού μας.

·       Σάββατο 9/2, 6.00 μ.μ.: Αντι-μάθημα Photoshop

·       Κυριακή 10/2, 5.00 μ.μ.: Εκδήλωση – συζήτηση, για την αποτίμηση της απεργίας των εργολαβικών υπαλλήλων του Α.Π.Θ., με μέλη της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης και των ίδιων των απεργών.

Φοιτητές/τριες του συλλόγου

Χημικών Μηχανικών

Κάλεσμα για συνέλευση 1 Φλεβάρη, στις 20:00, @τρίγωνο πολυτενχείου, για το νέο καθεστώς εγκλεισμού στο πολυτεχνείο

"Ησυχία - τάξη - ασφάλεια"; Ευχαριστούμε, δε θα πάρουμε!

Ησυχία...

         Για δεύτερη συνεχόμενη φορά, εκμεταλλευόμενος την απουσία των φοιτητών από τη σχολή, ο «αξιότιμος» κ. Κυπαρισσίδης με την αμέριστη σύμπραξη του αγαπημένου του Χατζηδούκα αποφάσισε να προβεί σε μία ακόμη ‘’αναβάθμιση’’ του ορόφου. Η αρχική εικαστική παρέμβαση του, για την οποία σπαταλήθηκαν τόνοι λευκής και γκρίζας μπογιάς, είχε ως στόχο τη μεταμόρφωση του χώρου της σχολής σε ένα ψυχρό περιβάλλον, χωρίς κανένα δείγμα ζωής, έκφρασης, και δημιουργίας. Καθώς το συγκεκριμένο περιβάλλον ήταν ανυπόφορο για εμάς που περνάμε μεγάλο μέρος της μέρας στη σχολή, αποφασίσαμε μέσα από μια σειρά ανοιχτών συνελεύσεων την αναδιαμόρφωση του χώρου με συνθήματα και εικόνες που μας εκφράζουν. Η δράση αυτή προκάλεσε πολλές αντιπαραθέσεις με τους καθηγητάδες της σχολής, οι οποίοι βέβαια υποστήριξαν ότι η βασική αντίρρηση τους ήταν να μην υπάρχουν υβριστικά συνθήματα (όπως το «ΣΚΕΨΟΥ»!). Έτσι, πάλι κατά τη διάρκεια των διακοπών προχώρησαν σε επιλεκτικό σβήσιμο όσων γκράφιτι δε συνάδουν με τη προσωπική τους άποψη.

      Αυτή η συνεχής ‘’αναβάθμιση’’ δε σταματάει μόνο στο βάψιμο των τοίχων, αλλά συνεχίζεται και στην τοποθέτηση πορτών ασφαλείας, που αν και διατυμπανίζουν ότι πρόκειται για την ασφάλεια του ορόφου, το μόνο που καταφέρνουν είναι να εντείνουν τον όλο και αυξανόμενο αποκλεισμό που βιώνουμε από το πανεπιστήμιο (απροσπέλαστες πτέρυγες, κλειδωμένες πόρτες και αίθουσες συνθέτουν το «σκηνικό ασφαλείας»). Σπατάλες, απαραίτητες -όπως φαίνεται- για τη βελτίωση των υποδομών του πανεπιστημίου και της ποιότητας διδασκαλίας, σε μια περίοδο που χρησιμοποιούν την υποχρηματοδότηση του τμήματος διαρκώς ως δικαιολογία για την αδυναμία παροχής συγγραμμάτων (όπως αυτό του εργαστηρίου οργανικής), αναλώσιμων, ακόμα και κολλών αναφοράς για τη διεξαγωγή των εξετάσεων!

        Το βασικότερο όμως πρόβλημα δεν είναι τόσο η καταφανής σπατάλη χρημάτων και η απροκάλυπτη κοροϊδία, όσο ο απολυταρχικός τρόπος λήψης αποφάσεων του προέδρου. Χωρίς να προηγηθεί καμία ενημέρωση λογοκρίθηκαν και σβήστηκαν συγκεκριμένες ζωγραφιές με πολιτικό περιεχόμενο. Στόχος της δράσης αυτής είναι η παντελής αποστείρωση του χώρου από οποιαδήποτε κοινωνικοπολιτική δραστηριότητα και η χρήση του αποκλειστικά για τα μαθήματα του προγράμματος σπουδών και τίποτα άλλο.

      Η νοοτροπία φυσικά και δεν μας είναι άγνωστη. Συμβαδίζει με το δόγμα ησυχία - τάξη - ασφάλεια που προωθείται πλέον σε ολόκληρη την κοινωνία από κράτος και αστυνομία. Οι διοικητικές αρχές του πανεπιστημίου προσφεύγουν πλέον με το παραμικρό στην επέμβαση των αστυνομικών αρχών. Παραδείγματα της εντατικής καταστολής με συνεργασία πρυτανείας – αστυνομίας αποτελούν η εισβολή στην κατάληψη της πρυτανείας του απθ για την παύση της απεργίας των εργολαβικών υπαλλήλων, στον αυτοργανωμένο ραδιοφωνικό σταθμό Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης 98fm, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ, στη σύλληψη φοιτητών στο Ιόνιο πανεπιστήμιο… Η λίστα συνεχίζει και θα συνεχίζεται όσο δεχόμαστε να μένουμε θεατές προ της καταπάτησης της ελευθερίας μας.

Από  Κοινού
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Χημικών Μηχανικών

apo-koinou.blogspot.com

Διαδήλωση 12/1 αντικατασταλτική

Κείμενο αλληλεγγύης σε Villa Amalias / 98fm / αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ

Οι καταλήψεις, τα στέκια και το άσυλο είναι κομμάτια των κοινωνικών αγώνων και ως τέτοια τα υπερασπιζόμαστε

Στις 20 Δεκέμβρη  εκκενώνεται η Villa Amalias που αποτελεί κατάληψη εδώ και 23 χρόνια, με πρόσχημα μια ανώνυμη καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών. Τις επόμενες ημέρες, πραγματοποιούνται δράσεις αλληλεγγύης προς τους συλληφθέντες αλλά και προς τις καταλήψεις γενικότερα  σε πολλές πόλεις. Οκτώ ημέρες μετά, με πρόσχημα μία ανώνυμη καταγγελία αυτή τη φορά για παραεμπόριο μικροπωλητών, πραγματοποιείται αστυνομική επιχείρηση στο χώρο της ΑΣΟΕΕ, καταπατώντας το άσυλο και συλλαμβάνοντας τους μετανάστες. Ταυτόχρονα, τα ΜΑΤ εισβάλλουν ακόμη σε πολιτικά πανεπιστημιακά στέκια και στον αυτοοργανωμένο ραδιοφωνικό σταθμό Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης (98fm) κατάσχοντας το σύνολο του εξοπλισμού του.  Στις 9 Γενάρη το πρωί επιχειρείται και πραγματώνεται ανακατάληψη της Villa από καταληψίες και αλληλέγγυους. Μία ώρα μετά, εκκενώνεται ξανά από δυνάμεις των ΕΚΑΜ και συλλαμβάνονται περίπου 100 άτομα. Σαν άμεση απάντηση, πάνω από 40 αλληλέγγυοι καταλαμβάνουν τα γραφεία της ΔΗΜ.ΑΡ. οι οποίοι όμως μετά από λίγη ώρα προσάγονται και αυτοί. Το ίδιο απόγευμα, ΜΑΤ εισβάλλουν και εκκενώνουν και την κατάληψη Σκαραμαγκά, συλλαμβάνοντας 8 άτομα που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο χώρο. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών αποτελούν μια συνέχεια των κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων σε στέκια, καταλήψεις και εργατικούς αγώνες όπως η εκκένωση της κατάληψης ΔέΛΤΑ στη Θεσσαλονίκη, η καταστολή της κατάληψης των απεργών εργολαβικών του ΑΠΘ και ο εμπρησμός του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Xanadu στην Ξάνθη.

Οι  καταλήψεις και τα στέκια  αποτελούν πολιτικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς χώρους. Για εμάς, το επιχείρημα της καταπάτησης ιδιοκτησίας δεν είναι λογικό, αφού τα άλλοτε ερειπωμένα κτήρια αποκτούν ζωή μέσα από οριζόντιες διαδικασίες και αντιιεραρχικές δομές ανοιχτές σε όλους. Μετατρέπονται  έτσι σε κοινότητες ελευθερίας, αλληλεγγύης και δημιουργίας σε ρήξη με το υπάρχον προτάσσοντας έναν άλλον τρόπο οργάνωσης της ζωής. Μέσα σ’ αυτές οργανώνονται πολιτικές εκδηλώσεις-συζητήσεις, καλλιτεχνικές δραστηριότητες (θεατρικές, συναυλιακές ομάδες, studio, ομάδες προβολών), κινηματικές υποδομές(τυπογραφεία, ραδιόφωνα) συλλογικές κουζίνες και στεγαστικές κολλεκτίβες. Ταυτόχρονα οι αυτοοργανωμένοι αυτοί χώροι αποτελούν εστίες αντίστασης στην ζοφερή πραγματικότητα, συντονίζονται με τον παλμό των αγώνων ενάντια στην αναδιάρθρωση και στην υποτίμηση της ζωής και δημιουργούν αναχώματα στην ανάπτυξη και εξάπλωση ρατσιστικών και φασιστικών ιδεολογιών και πρακτικών (όπως στην περίπτωση της Villa, η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στον Αγ. Παντελεήμονα, περιοχή εκδήλωσης έντονων φαινομένων ρατσιστικής συμπεριφοράς).

Είναι ξεκάθαρο πλέον πως το κράτος επιθυμεί μέσα από την καταστολή των καταλήψεων, των στεκιών, των κοινωνικών αγώνων, των μεταναστών, των αγωνιζομένων  να επιβάλει μια καθημερινότητα πειθάρχησης και φόβου συνδυασμένη μια μία κοινωνική πραγματικότητα που περιλαμβάνει μια βίαιη επίθεση στην εργασία και στα πιο υποτιμημένα κομμάτια της, όπως είναι οι μετανάστες, ολοένα αυξανόμενες περιφράξεις σε υγεία και παιδεία, μια δυσκολότερη πρόσβαση σε βασικές ανάγκες(θέρμανση, ρεύμα, νερό). Για εμάς, που παρεμβαίνουμε και αγωνιζόμαστε εντός και εκτός των τειχών του πανεπιστημίου και είμαστε σε άμεση σχέση με τις καταλήψεις, τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, τις κινηματικές υποδομές αντιλαμβανόμαστε την επίθεση σ’ αυτές ως μια έκφανση της συνολικότερης αναδιάρθρωσης που προσπαθεί να μας επιβληθεί. Η υπεράσπιση των καταλήψεων είναι υπεράσπιση των χώρων μας, των αγώνων μας, των ζωών μας.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις, τα πολιτικά στέκια τον 98 fm

Διαδήλωση 12.01 12:00 καμάρα

Αυτόνομο σχήμα στους

Πολιτικούς Μηχανικούς

Από Κοινού

Αυτόνομη Πρωτοβουλία Χημικών Μηχανικών