Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Τι είναι
             που είναι
                            και γιατί είναι 
                                                  ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ;




Σίγουρα δεν είναι ούτε οργάνωση, ούτε γκρούπα, αλλά ούτε και μια παρέα από καταληψάκηδες. Το ότι δεν είναι οργάνωση δε σημαίνει ότι δεν παράγει πολιτικό λόγο. Το ότι δεν είναι παρέα δε σημαίνει ότι δεν κάνουμε παρέα. Όταν έχουμε μοιραστεί τόσες κινηματικές, και μη, εμπειρίες αυτό καθιστά το θέμα της παρέας απόλυτα λογικό. Άλλωστε νομίζω πως όταν άνθρωποι που τα όνειρα και οι επιδιώξεις τους συμπίπτουν είναι λογικό να καταλήγουν να κάνουν παρέα. Αυτό όμως που δεν είναι το από κοινού είναι μια αντί-lifestyle παρέα έτοιμη να αντικαταστήσει το lifestyle της ΔΑΠ και να καταλήξει μια απολιτίκ παρέα.

Και το από κοινού τελικά τι είναι;

Σίγουρα είναι μια ομάδα ανθρώπων που συνδικαλίζονται ή συμμετέχουν στα κοινά μιας σχολής όντας ως οντότητα ανεξάρτητοι από πολιτικές οργανώσεις. Και η πολιτική μας ταυτότητα; Αυτή παραμένει κάπως μετέωρη. Αλλά αυτό ίσως είναι και το ζητούμενο. Δηλαδή ποιο; η αντίσταση στον κοινωνικό μας χώρο (αλλά και σε κάθε κοινωνικό χώρο) πρέπει να είναι μετωπική και σε δυναμική κατάσταση. Ομάδες που σε τέτοιους χώρους περιχαρακώνονται πίσω από ιδεολογήματα μόνο πολιτική καθαρότητα μπορούν να κερδίσουν και τίποτα άλλο. Όμως πολιτική ταυτότητα δε σημαίνει πως δεν έχουμε πολιτική στόχευση ή και κατεύθυνση. Αυτό προκύπτει μέσα από το πρίσμα των κεκτημένων μας ως σχήμα από όπου βγαίνουν πολλά συμπεράσματα. Ποια είναι αυτά τα κεκτημένα;
Η εναντίωση μας στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση ως βασικό στόχο του κεφαλαίου και το πρόταγμα συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις ως νικηφόρα προοπτική. Η αντι-ιεραρχική μας δομή, οι αντιρατσιστικές-αντιφασιστικές αντιλήψεις μας. Η ανάδειξη της αλληλεγγύης ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες ως δομικό συστατικό των κοινωνικών αγώνων. Το σχήμα ως μοναδικό όργανο λήψης αποφάσεων και τις Γενικές Συνελεύσεις ως το όργανο από το οποίο θα πηγάζουν όλες οι εξουσίες για το Σύλλογο μας. Έχουμε ακόμα ως κεκτημένο την αποβολή μιας νοοτροπίας μεμψιμοιρίας που λέει ότι πρώτα θα πέσει το σύστημα και μετά θα γίνουμε δημιουργικοί. Με αυτό τον τρόπο πετύχαμε την πλήρη αλλαγή στο Σύλλογο ως χώρο, τη δημιουργία βιβλιοθήκης, πραγματοποιήσαμε πολιτιστικές και πολιτικές εκδηλώσεις. Τέλος αρνηθήκαμε το ρόλο του διαμεσολαβητή και αναδείξαμε το σύνθημα «Παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας». Όλα αυτά συνδυασμένα με μια κινηματική εμπειρία που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια σίγουρα προσδιορίζουν πολύ καλά τι είναι το από κοινού.

Που είναι;

Είναι σε όλες τις εξελίξεις γύρω μας αλλά και μέσα στη σχολή. Είναι στις Γενικές συνελεύσεις, στα τμήματα, στις συγκλήτους, στο δρόμο, αλλά και στο ταμπλό και στο τραπεζάκι. Είναι μέσα σε καταλήψεις, αγώνες φοιτητών και όχι μόνο, αλλά είναι και κάθε μέρα εκεί στη σχολή, στο μικρόκοσμο που αν αυτός δεν κάνει βήματα μπροστά, ούτε και εμείς μπορούμε να κάνουμε.

Που είμαστε λοιπόν;

Είμαστε κάθε μέρα στη σχολή ασχολούμενοι με τα μικρά ή τα μεγάλα καθημερινά προβλήματα, είμαστε μπροστά, αντιστεκόμενοι στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αλλά είμαστε και δίπλα σε κάθε αντιστεκόμενο, αλληλέγγυοι σε κάθε κίνημα που στοχεύει στην χειραφέτηση των λαών. Ξεκινώντας από μέσα, προσπαθώντας να το βγάλουμε προς τα έξω. Μαθαίνοντας και παίρνοντας από έξω να προσπαθήσουμε να το φέρουμε μέσα. Μια λεπτή γραμμή ισορροπίας. Αν δε τη διαβούμε και μείνουμε σε ένα από τα 2 άκρα τότε, είτε θα μείνουμε στο μικρόκοσμο μας, είτε θα είμαστε απλώς ονειροπόλοι.


Γιατί είναι από κοινού;

Γιατί; Γιατί είμαστε συλλογικότητα. Γιατί αυτή είναι η κουλτούρα μας. Αντιστεκόμενοι στην εξατομίκευση, στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία προβάλλουμε τη συμμετοχή και τη λήψη αποφάσεων οριζόντια. Δε χρειαζόμαστε σοφούς και καθοδηγητές, ούτε κοιτάμε μόνο την πάρτη μας. Άλλωστε ζούμε σε ένα σύνολο, αλληλεπιδρούμε, επηρεαζόμαστε και προχωράμε μπροστά. Σαν άνθρωποι. Σαν κοινωνία. Γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι περάσαμε πολλά. Πρωτοστατήσαμε σε αγώνες, δώσαμε το είναι μας, μαλώσαμε, χτυπηθήκαμε και είμαστε πάλι εδώ. Όντως, αν δεν ήμασταν αυτό μπορεί να ήμασταν κάτι άλλο. Αν δεν ήμασταν εμείς μπορεί να ήταν κάποιοι άλλοι. Όμως τα χαρακτηριστικά που αποκτήσαμε μας κάνουν κάτι ξεχωριστό. Γιατί η συλλογικότητα απαρτίζεται από ατομικότητες. Όταν η συλλογικότητα πάει μπροστά προχωράνε και οι ατομικότητες. Όταν οι ατομικότητες πάνε μπροστά πάει και η συλλογικότητα. Είμαστε αυτόνομοι αλλά όχι μόνοι. Άλλωστε κάνοντας μια ανασκόπηση του κινήματος οι άνθρωποι που βρεθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλο ήταν χιλιάδες. Είμαστε λοιπόν μια πρωτοβουλία ανθρώπων, ίσος ο ένας με τον άλλο, που θέλουν αυτή την ισονομία να την διασπείρουν στη σχολή τους, στο πανεπιστήμιο και αργότερα στους χώρους δουλειάς  τους ή οπουδήποτε αλλού δραστηριοποιηθούν. Είμαστε Χημικοί Μηχανικοί αλλά και πολίτες αυτού του κόσμου. Γιατί από κοινού αντιμετωπίζαμε, αντιμετωπίζουμε και θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα που προκύπτουν.




ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΙΣΟΤΗΤΑ-ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου