Διαδήλωση 12/1 αντικατασταλτική

Κείμενο αλληλεγγύης σε Villa Amalias / 98fm / αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ

Οι καταλήψεις, τα στέκια και το άσυλο είναι κομμάτια των κοινωνικών αγώνων και ως τέτοια τα υπερασπιζόμαστε

Στις 20 Δεκέμβρη  εκκενώνεται η Villa Amalias που αποτελεί κατάληψη εδώ και 23 χρόνια, με πρόσχημα μια ανώνυμη καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών. Τις επόμενες ημέρες, πραγματοποιούνται δράσεις αλληλεγγύης προς τους συλληφθέντες αλλά και προς τις καταλήψεις γενικότερα  σε πολλές πόλεις. Οκτώ ημέρες μετά, με πρόσχημα μία ανώνυμη καταγγελία αυτή τη φορά για παραεμπόριο μικροπωλητών, πραγματοποιείται αστυνομική επιχείρηση στο χώρο της ΑΣΟΕΕ, καταπατώντας το άσυλο και συλλαμβάνοντας τους μετανάστες. Ταυτόχρονα, τα ΜΑΤ εισβάλλουν ακόμη σε πολιτικά πανεπιστημιακά στέκια και στον αυτοοργανωμένο ραδιοφωνικό σταθμό Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης (98fm) κατάσχοντας το σύνολο του εξοπλισμού του.  Στις 9 Γενάρη το πρωί επιχειρείται και πραγματώνεται ανακατάληψη της Villa από καταληψίες και αλληλέγγυους. Μία ώρα μετά, εκκενώνεται ξανά από δυνάμεις των ΕΚΑΜ και συλλαμβάνονται περίπου 100 άτομα. Σαν άμεση απάντηση, πάνω από 40 αλληλέγγυοι καταλαμβάνουν τα γραφεία της ΔΗΜ.ΑΡ. οι οποίοι όμως μετά από λίγη ώρα προσάγονται και αυτοί. Το ίδιο απόγευμα, ΜΑΤ εισβάλλουν και εκκενώνουν και την κατάληψη Σκαραμαγκά, συλλαμβάνοντας 8 άτομα που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο χώρο. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών αποτελούν μια συνέχεια των κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων σε στέκια, καταλήψεις και εργατικούς αγώνες όπως η εκκένωση της κατάληψης ΔέΛΤΑ στη Θεσσαλονίκη, η καταστολή της κατάληψης των απεργών εργολαβικών του ΑΠΘ και ο εμπρησμός του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Xanadu στην Ξάνθη.

Οι  καταλήψεις και τα στέκια  αποτελούν πολιτικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς χώρους. Για εμάς, το επιχείρημα της καταπάτησης ιδιοκτησίας δεν είναι λογικό, αφού τα άλλοτε ερειπωμένα κτήρια αποκτούν ζωή μέσα από οριζόντιες διαδικασίες και αντιιεραρχικές δομές ανοιχτές σε όλους. Μετατρέπονται  έτσι σε κοινότητες ελευθερίας, αλληλεγγύης και δημιουργίας σε ρήξη με το υπάρχον προτάσσοντας έναν άλλον τρόπο οργάνωσης της ζωής. Μέσα σ’ αυτές οργανώνονται πολιτικές εκδηλώσεις-συζητήσεις, καλλιτεχνικές δραστηριότητες (θεατρικές, συναυλιακές ομάδες, studio, ομάδες προβολών), κινηματικές υποδομές(τυπογραφεία, ραδιόφωνα) συλλογικές κουζίνες και στεγαστικές κολλεκτίβες. Ταυτόχρονα οι αυτοοργανωμένοι αυτοί χώροι αποτελούν εστίες αντίστασης στην ζοφερή πραγματικότητα, συντονίζονται με τον παλμό των αγώνων ενάντια στην αναδιάρθρωση και στην υποτίμηση της ζωής και δημιουργούν αναχώματα στην ανάπτυξη και εξάπλωση ρατσιστικών και φασιστικών ιδεολογιών και πρακτικών (όπως στην περίπτωση της Villa, η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στον Αγ. Παντελεήμονα, περιοχή εκδήλωσης έντονων φαινομένων ρατσιστικής συμπεριφοράς).

Είναι ξεκάθαρο πλέον πως το κράτος επιθυμεί μέσα από την καταστολή των καταλήψεων, των στεκιών, των κοινωνικών αγώνων, των μεταναστών, των αγωνιζομένων  να επιβάλει μια καθημερινότητα πειθάρχησης και φόβου συνδυασμένη μια μία κοινωνική πραγματικότητα που περιλαμβάνει μια βίαιη επίθεση στην εργασία και στα πιο υποτιμημένα κομμάτια της, όπως είναι οι μετανάστες, ολοένα αυξανόμενες περιφράξεις σε υγεία και παιδεία, μια δυσκολότερη πρόσβαση σε βασικές ανάγκες(θέρμανση, ρεύμα, νερό). Για εμάς, που παρεμβαίνουμε και αγωνιζόμαστε εντός και εκτός των τειχών του πανεπιστημίου και είμαστε σε άμεση σχέση με τις καταλήψεις, τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, τις κινηματικές υποδομές αντιλαμβανόμαστε την επίθεση σ’ αυτές ως μια έκφανση της συνολικότερης αναδιάρθρωσης που προσπαθεί να μας επιβληθεί. Η υπεράσπιση των καταλήψεων είναι υπεράσπιση των χώρων μας, των αγώνων μας, των ζωών μας.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις, τα πολιτικά στέκια τον 98 fm

Διαδήλωση 12.01 12:00 καμάρα

Αυτόνομο σχήμα στους

Πολιτικούς Μηχανικούς

Από Κοινού

Αυτόνομη Πρωτοβουλία Χημικών Μηχανικών

Σχετικά με την 17 Νοέμβρη 2012

Σχετικά με τα γεγονότα της 17 Νοέμβρη...

        Στις 17 Νοέμβρη και ενώ η πορεία έχει λήξει χωρίς να συμβεί το παραμικρό, με αφορμή κάποια μικροεπεισόδια στην είσοδο της ΔΕΘ, τα ΜΑΤ εισβάλουν στο πανεπιστήμιο ταυτόχρονα από τις οδούς Εγνατίας και Αγίου Δημητρίου, πνίγουν στα χημικά τους φοιτητές και τον αλληλέγγυο κόσμο, οι οποίοι περιφρουρούσαν εκείνη τη στιγμή την κατειλημμένη πρυτανεία, τους ξυλοκοπούν και συλλαμβάνουν 16 από αυτούς. Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν είναι: διατάραξη κοινής ειρήνης, αντίσταση κατά της αρχής και οπλοκατοχή (μιας και τα παλούκια που χρησιμοποιήθηκαν για την περιφρούρηση θεωρήθηκαν από τον εισαγγελέα ως «όπλα»).

        Από την μία, η κίνηση αυτή μόνο έκπληξη δεν προκαλεί, καθώς το κλίμα που συντηρούνταν όλες τις προηγούμενες ημέρες ώθησε τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ο πρύτανης, μέσα από δηλώσεις του περί ευθύνης των απεργών εργολαβικών για οτιδήποτε συμβεί στο πανεπιστήμιο, ουσιαστικά «άνοιγε την πόρτα» στα ΜΑΤ να μπουν, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να δώσει τη χαριστική βολή στον αγώνα των εργαζομένων, ποινικοποιώντας την απεργία τους που μετρά πάνω από 2 μήνες -κάτι που φυσικά «καίει» τις πρυτανικές αρχές.

        Επίσης, τόσο η εισβολή όσο και ό,τι ακολούθησε εντάσσονται στα ευρύτερα πλαίσια της καταστολής που εφαρμόζεται απέναντι σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αντιτάσσεται στις πρακτικές και στις λογικές του συστήματος, που οδηγούν στην υποτίμηση των ζωών μας, και επιλέγει να αγωνιστεί ενάντιά τους. Από τις αναίτιες επιθέσεις σε πορείες και τις εκκενώσεις κοινωνικών χώρων και καταλήψεων μέχρι την άγρια καταστολή εργατικών και κοινωνικών αγώνων γίνεται σαφές πως οι κρατούντες θέλουν να φιμώσουν κάθε κίνηση που σπέρνει το μικρόβιο της αμφισβήτησης και διεκδικεί έναν κόσμο απαλλαγμένο από εκμετάλλευση και τρομοκρατία, καθώς και τους φορείς αυτών (κράτη και αφεντικά), που έχουν ως μοναδικό στόχο το κέρδος με κάθε κόστος (δεν είναι τυχαίο που τόσο οι αυτοκτονίες, όσο και τα εργατικά ατυχήματα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια).

        Από την άλλη, η καταπάτηση του ασύλου είναι ένα βήμα για τον ολοένα και αυξανόμενο περιορισμό των ατομικών και συλλογικών μας ελευθεριών. Οι προβολές ταινιών, οι θεατρικές ομάδες, οι συνελεύσεις διαφόρων συλλογικοτήτων –δράσεις που προάγουν και υπερασπίζονται την ελευθερία σε όλες της τις εκφάνσεις- είναι πολύ πιθανό να σταματάνε, στο όνομα της «ανομίας» που επικρατεί εντός του πανεπιστημίου, καθώς η επέμβαση της αστυνομίας θα είναι εύκολο –και λογικό πλέον- να πραγματοποιηθεί. Δηλαδή ότι δεν συνάδει με τις επιβολές του κράτους θα θεωρείται αυτομάτως «παράνομο» και απευθείας θα περιστέλλεται.

        Εμείς, ως φοιτητές, οφείλουμε να μην μείνουμε αμέτοχοι σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Θα αντισταθούμε με κάθε δυνατό τρόπο στην υποβάθμιση των ζωών που θέλουν να μας επιβάλλουν και στην καταστολή που χρησιμοποιούν, ώστε να πετύχουν τους σκοπούς τους. Είναι χρέος μας, ως ένα από τα πιο ενεργά κομμάτια της κοινωνίας, να απαντήσουμε δυναμικά και να στείλουμε το μήνυμα στην κοινωνία ότι ο μόνος αγώνας που χάθηκε, είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ.

       

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 16 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 17/11

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 27/11

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ

ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΑΠΘ

Από Κοινού
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Χημικών Μηχανικών