Σχετικά με την 17 Νοέμβρη 2012

Σχετικά με τα γεγονότα της 17 Νοέμβρη...

        Στις 17 Νοέμβρη και ενώ η πορεία έχει λήξει χωρίς να συμβεί το παραμικρό, με αφορμή κάποια μικροεπεισόδια στην είσοδο της ΔΕΘ, τα ΜΑΤ εισβάλουν στο πανεπιστήμιο ταυτόχρονα από τις οδούς Εγνατίας και Αγίου Δημητρίου, πνίγουν στα χημικά τους φοιτητές και τον αλληλέγγυο κόσμο, οι οποίοι περιφρουρούσαν εκείνη τη στιγμή την κατειλημμένη πρυτανεία, τους ξυλοκοπούν και συλλαμβάνουν 16 από αυτούς. Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν είναι: διατάραξη κοινής ειρήνης, αντίσταση κατά της αρχής και οπλοκατοχή (μιας και τα παλούκια που χρησιμοποιήθηκαν για την περιφρούρηση θεωρήθηκαν από τον εισαγγελέα ως «όπλα»).

        Από την μία, η κίνηση αυτή μόνο έκπληξη δεν προκαλεί, καθώς το κλίμα που συντηρούνταν όλες τις προηγούμενες ημέρες ώθησε τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ο πρύτανης, μέσα από δηλώσεις του περί ευθύνης των απεργών εργολαβικών για οτιδήποτε συμβεί στο πανεπιστήμιο, ουσιαστικά «άνοιγε την πόρτα» στα ΜΑΤ να μπουν, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να δώσει τη χαριστική βολή στον αγώνα των εργαζομένων, ποινικοποιώντας την απεργία τους που μετρά πάνω από 2 μήνες -κάτι που φυσικά «καίει» τις πρυτανικές αρχές.

        Επίσης, τόσο η εισβολή όσο και ό,τι ακολούθησε εντάσσονται στα ευρύτερα πλαίσια της καταστολής που εφαρμόζεται απέναντι σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αντιτάσσεται στις πρακτικές και στις λογικές του συστήματος, που οδηγούν στην υποτίμηση των ζωών μας, και επιλέγει να αγωνιστεί ενάντιά τους. Από τις αναίτιες επιθέσεις σε πορείες και τις εκκενώσεις κοινωνικών χώρων και καταλήψεων μέχρι την άγρια καταστολή εργατικών και κοινωνικών αγώνων γίνεται σαφές πως οι κρατούντες θέλουν να φιμώσουν κάθε κίνηση που σπέρνει το μικρόβιο της αμφισβήτησης και διεκδικεί έναν κόσμο απαλλαγμένο από εκμετάλλευση και τρομοκρατία, καθώς και τους φορείς αυτών (κράτη και αφεντικά), που έχουν ως μοναδικό στόχο το κέρδος με κάθε κόστος (δεν είναι τυχαίο που τόσο οι αυτοκτονίες, όσο και τα εργατικά ατυχήματα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια).

        Από την άλλη, η καταπάτηση του ασύλου είναι ένα βήμα για τον ολοένα και αυξανόμενο περιορισμό των ατομικών και συλλογικών μας ελευθεριών. Οι προβολές ταινιών, οι θεατρικές ομάδες, οι συνελεύσεις διαφόρων συλλογικοτήτων –δράσεις που προάγουν και υπερασπίζονται την ελευθερία σε όλες της τις εκφάνσεις- είναι πολύ πιθανό να σταματάνε, στο όνομα της «ανομίας» που επικρατεί εντός του πανεπιστημίου, καθώς η επέμβαση της αστυνομίας θα είναι εύκολο –και λογικό πλέον- να πραγματοποιηθεί. Δηλαδή ότι δεν συνάδει με τις επιβολές του κράτους θα θεωρείται αυτομάτως «παράνομο» και απευθείας θα περιστέλλεται.

        Εμείς, ως φοιτητές, οφείλουμε να μην μείνουμε αμέτοχοι σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Θα αντισταθούμε με κάθε δυνατό τρόπο στην υποβάθμιση των ζωών που θέλουν να μας επιβάλλουν και στην καταστολή που χρησιμοποιούν, ώστε να πετύχουν τους σκοπούς τους. Είναι χρέος μας, ως ένα από τα πιο ενεργά κομμάτια της κοινωνίας, να απαντήσουμε δυναμικά και να στείλουμε το μήνυμα στην κοινωνία ότι ο μόνος αγώνας που χάθηκε, είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ.

       

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 16 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 17/11

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 27/11

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ

ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΑΠΘ

Από Κοινού
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Χημικών Μηχανικών